Tuesday, October 27, 2009

අහිමි වුණොත් කවුද ඒකට වගකියන්නේ

GSP+ සහනයට කණ කොකා හඬන බව දැන් දැන් සක් සුදක් සේ පැහැදිලිය. දැන් ඊළඟ ජවනිකාව වනු ඇත්තේ ගෙදර ඇති මුව හමට තඩිබෑමයි. මේ මුව හම නම් විරුද්ධ පක්ෂය සහ රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයි. කිසිවකුත් නොඅසන ප‍්‍රශ්නය වනුයේ සහනය එපා කිව්වේ කවුරුන්ද යන්නයි. ආණඩුවත්, විපක්ෂයත්, සිවිල් සමාජ සංවිධානත් වෘත්තීය සමිතිත් ප‍්‍රකාශ කළේ ලංකාවට තවදුරටත් මෙම සහනය අත්‍යවශ්‍ය බවයි. GSP+ සහනය යුරෝපා සංගමය විසින් ලබාදෙන්නේ කිසියම් රටක් මානව අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ප‍්‍රධාන ජාත්‍යන්තර සම්මුති තුනක ඇති විධි විධාන දේශීය වශයෙන් ක‍්‍රියාත්මක කරන බවට ලබාදෙන ප‍්‍රතිඥවකට කරන සැළකිල්ලක් අනුවය. එම ප‍්‍රතිඥව අදාළ සහනය ලබන රට විසින් කඩ කරන්නේ නම් ඒ පිළිබඳව සොයා බලා තාවකාලිකව අත්හිටුවීමට යුරෝපා සංගමයට පුළුවන. සහනය දිගටම ලබා ගැනීමට නම් කළ යුත්තේ සරල දෙයකි. ඒ අදාළ අයිතිවාසිකම් ඵලදායී ලෙස ක‍්‍රියාවට නැගීමයි. කේළම් කියා මෙම සහනය අහිමි කිරීමට කිසිවෙකුටත් නොහැකිවා මෙන්ම චණ්ඩි පාට් මගින් සහනය ලබා ගැනීමද කළ නොහැකිය.GSP+ සහනය ඉදිරියටත් ලංකාවට ලබා ගැනීමට නම් කළ යුත්තේ කුමක්දැයි යන සංවාදයක් ආරම්භ කිරීමට ‘සමබිම’ අපේක්ෂා කරයි. ඒ පිළිබඳ ඔබේ අදහස් අප වෙත කෙටියෙන් ලියා එවන්න.නැත්නම් එස්.එම්.එස්.පණිවිඩයක් මඟින් 077-1937670 වෙත එවන්න.


GSP+ ගැන GLP කියන්නේ ඇත්තද යන මාතෘකාව යටතේ මීට මාස කීපයකට පෙර අප ලිපියක් පළ කළා සමබිම පාඨකයන්ට මතක ඇත. GSP+ සහනය තව දුරටත් ලංකාවට ලැබෙන බවට ජී.එල්.පීරිස් ඇමතිවරයා කළ ප‍්‍රකාශය අපි එම ලිපියෙන් විවේචනය කළෙමු. අවසානයේදී දැන් යුරෝපීය කොමිසම විසින් තම අවසාන වාර්තාව නිකුත් කර ඇති අතර ඒ පිළිබඳව 2009 ඔක්තෝබර් 19 වන දින ලංකාව වෙත දැනුම් දීමක් එවා ඇත. එම නිවේදනයෙන් කියවෙන්නේ සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය වධහිංසා හා වෙනත් කෲර, අමානුෂික, අවමන් සහගත සැළකීම් හෝ දඬුවම් වලට එරෙහි සම්මුතිය සහ ළමා අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ප‍්‍රඥප්තිය වැනි ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් ප‍්‍රඥප්ති අන්තර්ගත කරන ලද ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජාතික අණපනත් සාර්ථකව ක‍්‍රියාවේ යොදවා නැති බවය. මෙම තීරණවලට අනුව දැන් කොමිසම විසින් සළකා බලනු ඇත්තේ GSP+ සහනයන් කිහිපයක් හෝ සියල්ලම තාවකාලිකව නතර කිරීම කළ යුතු ද යන්නය.
GSP+ යනු ධරණීය සංවර්ධනය සහ යහ පාලනය සඳහා වූ විශේෂ දීමනා සැකසුම් පොදු ප‍්‍රමුඛතා පද්ධතියට භාවිතා කරන කෙටි නාමයයි. ශ‍්‍රී ලංකාව දෙදාස් පහේ සිට GSP+ නිසා ප‍්‍රයෝජන ලබා ඇත. එමගින් මානව හිමිකම්, කම්කරු අයිතීන්, පරිසර සංරක්ෂණය සහ යහපාලනය සම්බන්ධ මූලික ජාත්‍යන්තර සම්මුතීන් කිහිපයක් එනම්, සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය, වධහිංසා හා වෙනත් කෲර, අමානුෂික, අවමන් සහගත සැළකීම් හෝ දඬුවම්වලට එරෙහි සම්මුතිය සහ ළමා අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ප‍්‍රඥප්තිය පිළිගෙන ඒවා සාර්ථකව ක‍්‍රියාත්මක කරන දියුණු වෙමින් පවතින රටවලට දැනටමත් ලබා දෙන සහනයන්ට අමතරව ආනයනය කිරීමේ බදුවල අඩු කිරීමක් හෝ සම්පූර්ණයෙන් ඉවත් කිරීමක් හරහා අතිරේක බදු සහනයක් ලැබේ.
GSP+ සහනයන් ලබාදීම හා පවත්වාගෙන යාම සිදුවන්නේ අර්ථලාභී රටවල් එයට ඇති සුදුසුකම් පිළිබඳ කොන්දේසි සැපිරීම මත වන අතර මෙම සුදුසුකම් යුරෝපීය කොමිසමේ කවුන්සිල රෙගුලාසි අංක 732/2008හි හෙවත් GSP+ රෙගුලාසිවල දක්වා ඇත. යම් රටක ජාතික අණපනත් තවදුරටත් අදාළ මූලික ජාත්‍යන්තර සම්මුතීන් වලට අනුගත නොවන විටදී GSP+ සහනයන් කිහිපයක් හෝ සියල්ලම තාවකාලිකව නතර කිරීමට මෙම රෙගුලාසි වලින් ප‍්‍රතිපාදන සලස්වා ඇත. එවැනි තාවකාලික නතර කිරීමක් සාධාරණීකරණය කළ හැකි තොරතුරු කොමිසමට ලැබෙන අවස්ථාවක දී යථා තත්ත්වය වටහා ගැනීමට හා සුදුසු පියවර නිර්දේශ කිරීම සඳහා පරීක්ෂණයක් සිදු කිරීමටද ඉහත කී රෙගුලාසි වලින් ඉඩ සලසා ඇත.
2008 ඔක්තෝබර් 14 වන දින කොමිසම තීරණය කරන ලද්දේ ඒ වන විට ලැබී ඇති තොරතුරු මත ශ‍්‍රී ලංකාව විසින් සමහර මානව හිමිකම් සම්මුතීන් ක‍්‍රියාත්මක කර ඇති ආකාරය ගැන පරීක්ෂණයක් ආරම්භ කිරීමට සෑහෙන හේතු පවතින බවය. මෙම පරීක්ෂණයේ ප‍්‍රතිඵල ලැබෙන තෙක් GSP+ ප‍්‍රමුඛතා සහනයන් ශ‍්‍රී ලංකාවට දිගටම ලැබෙමින් තිබුණු අතර ඒ හේතුවෙන් පරීක්ෂණයේ ප‍්‍රතිඵල වලට යටත්ව ශ‍්‍රී ලංකාව වර්ෂ 2009 සිට 2011 කාලය සඳහා අර්ථලාභී රටවල් ලැයිස්තුවට අඩංගු කර ඇත. කොමිසම විසින් 2009 ඔක්තෝබර් 19 වන දින පරීක්ෂණය අවසන් කර එහි ප‍්‍රතිඵල සම්බන්ධ වාර්තාවක් නිකුත් කරන ලදි.
ප‍්‍රසිද්ධ නිවේදනයකට ප‍්‍රතිචාර ලෙස අදාළ පාර්ශ්ව වලින් ලැබුණු ප‍්‍රතිචාර එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ තොරතුරු ප‍්‍රකාශන හා ලබාගත හැකි වාර්තා මෙන්ම රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන ආදී වෙනත් මූලාශ‍්‍ර වලින් ලබාගත හැකි වාර්තා හා තොරතුරු ද කොමිසම විසින් ප‍්‍රවේශමෙන් විමර්ශනය කරන ලදී. එසේම ප‍්‍රශ්නගත වී ඇති ජාත්‍යන්තර සම්මුතීන් තුනක් ක‍්‍රියාවේ යොදවා ඇති ආකාරය පිළිබඳව ස්වාධීන විද්වත් තක්සේරුවක්ද ලබාගන්නා ලදී. අවසන් වශයෙන් සමාන්තර දේශපාලන කතිකාව තුළ ශ‍්‍රී ලංකාව විසින් සපයා ඇති තොරතුරු ද කොමිසම විසින් සළකා බලන ලදී.
කොමිසමෙහි තීරණය වන්නේ විශේෂයෙන්ම සිවිල් හා දේශපාලන අයිතීන් සම්බන්ධ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය, වධහිංසා හා වෙනත් කෲර, අමානුෂික, අවමන් සහගත සැළකීම් හෝ දඬුවම් වලට එරෙහි සම්මුතිය සහ ළමා අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ප‍්‍රඥප්තිය වැනි ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් ප‍්‍රඥප්ති අඩංගු වන ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජාතික අණපනත් සාර්ථකව ක‍්‍රියාවේ යොදවා නැති බවයි.
මෙම තීරණ වලට අනුව දැන් කොමිසම විසින් සළකා බලනු ඇත්තේ GSP+ සහනයන් කිහිපයක් හෝ සියල්ලම තාවකාලිකව නතරකිරීම කළ යුතු ද යන්න සහ කවුන්සිලයේ සිටින යුරෝපීය කොමිසමේ සාමාජික රටවලට මේ සම්බන්ධව සුදුසු ක‍්‍රියාමාර්ගයක් යෝජනා කළ යුතු ද යන්නයි. එවැනි යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කර අනතුරුව එය කවුන්සිලය විසින් සම්මත කරගනු ලැබුවහොත් එම සම්මත කිරීමේ දිනයෙන් මාස හයක් ගත වීමෙන් පසු එම යෝජනාව ක‍්‍රියාත්මක වනු ඇත.

Thursday, October 22, 2009

‍නේපාලේ මෙහෙම වුණත් ලංකාවේ එහෙම වෙන්නෙ නෑ?

ෆ්‍රෙඞී ගමගේ
නිදහසේ වේදිකාව ගැන අද වැඩි දෙනෙකුට තියෙන ප‍්‍රශ්නය තමයි ‘අපොයි යූ.ඇන්.පී නේද’ කියන එක.
මේ ප‍්‍රශ්නය අහන දෙවර්ගයක් මේ සමාජයේ ඉන්නවා.
එක් කට්ටියක් මෙලෝ වැඩකට එන්නෙ නැති ඇඟ හොරු.එයාලට මේ වැඩවලට ඇවිත් තියෙන ආතල් කඩාගන්න බැරි හින්ද මේ තර්කෙ දාල තමන් ප‍්‍රගතිශීලී පොරවල් කියල අනික් අයට හිතවන්ඩ හදනව.මේ වගේ අයගෙන් වැඩක් නැහැ.මෙහෙම අය බහුතරයකින් තමයි මේ සිවිල් සමාජය හැදිල තියෙන්නෙ.
මේ අයගෙන් අති බහුතරයක් මේ තියෙන ආර්ථික අර්බුදය ඇතුළෙ ව්‍යාපෘති නැතිවෙලා ගිහින් ළඟදිම නන්නත්තාර වෙන්න නියමිතයි.
ඒ වගේම තවත් කට්ටියක් ඉන්නවා.අපි හිතනවා ඒ අය ගැන නම් මේ සමාජයේ නිදහස හා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ගැන ඇත්ත ව්‍යාපාරයක් හදන්න මහන්සි ගන්න අය අවධානය යොමුකළ යුතුයි.
ඒ අයත් අහන ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවා.ඒ තමයි ඇයි අපි මේ දේශපාලන පක්ෂ එක්ක වැඩ කරන්නෙ කියල.ඇයි අපට බැරි අපිම එකතුවෙලා කරගන්න.
මේ ප‍්‍රශ්නෙ දැනටමත් එවැනි බහුතරයක් අතර ප‍්‍රමාණවත්ව සාකච්ඡා කෙරිල තියෙනවා.
මේ උත්සාහය ඒ ප‍්‍රශ්නය තවත් තේරුම් ගැනීම සඳහා වෙනත් රටවල ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සඳහා වූ ව්‍යාපාරවල අත්දැකීමක් බෙදාගැනීමටයි.
මේකෙදි ප‍්‍රධාන වශයෙන් අවධානය යොමුකළ යුතු රටක් තමයි නේපාලය.
නේපාල දේශපාලන සමාජය තුළ සියළු බලවේග එක්තැන් කරන්න පදනම වැටුණෙ සියළු දෙනාට දේශපාලනය කළ හැකි පරිසරයක් ගොඩනඟා ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය මතයි.
2005 පෙබරවාරි මාසෙ නේපාලයේ නාමික නායකයා වූ ගයනේන්ද්‍ර රජු විසින් පාර්ලිමේන්තුව අහෝසි කර යුද නීතිය පනවන්න යෙදුණා.
මාර්ෂල් ලෝ හෙවත් යුද නීතිය කි‍්‍රයාත්මක කිරීම ගැන රජු විසින් ගෙන ආ තර්කය තමයි මාවෝවාදී කැරැල්ල පාලනය කිරීමට සිවිල් දේශපාලනඥයින් අසමත් බව.ඒ හින්දා සියළු බලතල තමන් තුළ සංකේන්ද්‍රණය කරන්නට ඔහු කි‍්‍රයාත්මක වෙනවා.
දුරකථන විසන්ධි කිරීමේ සිට ප‍්‍රධාන දේශපාලන නායකයන් සිරගත කිරීම හරහා පුද්ගලයන් අතුරුදහන් කිරීම දක්වා විවිධ මර්දන ක‍්‍රියා රජු යටතේ සිදුකෙරුණා.ඇතැමුන් ඉන්දියාවටත් තවත් රටවලටත් පැන යාම මේ කාලයේ සුලබ තත්වයක් වුණා.
මේ පසුබිම විසින් තමයි දේශපාලන සමාජයටත් සිවිල් සමාජයටත් එකට එකතු වී ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අවකාශයක් හදාගැනීම වෙනුවෙන් පොදු වැඩපිළිවෙළක් ගොඩනැඟීමේ අවශ්‍යතාවය මතුවෙන්නේ.
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ස්ථාපිත කිරීමේ මූලික පියවරක් ලෙසින් 2005 පෙබරවාරි පළවෙනිදා මේ තත්ත්වයට මුහුණ දීම සඳහා පක්ෂ හතක සන්ධානයක් ගොඩනැගුවා. සිවිල් සමාජ සංවිධාන, මාධ්‍ය සංවිධානද ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වෙනුවෙන් ඒකාබද්ධ වුණා.
දෙසැම්බර් 12 වනදා මූලික කරුණු ෙදාළහක් ඇතුළත් පදනම් ලියවිල්ලකට මාවෝවාදී කැරලිකරුවන් සහ පක්ෂ හතේ සන්ධානය විසින් අත්සන් තැබුණා.
මේ ව්‍යාපාරයේ එක් තීරණාත්මක සන්ධිස්ථානයක් තමයි පක්ෂ සන්ධානය ඇතුළු නේපාල සිවිල් සමාජය එක්ව වැඩවර්ජන රැල්ලක් සංවිධානය කිරීමට ගනු ලබන තීරණය.
අපේ‍්‍රල් 5-9 වර්ජන රැල්ලෙහි සාර්ථකත්වය මත එය නොනවතින බහුජන අරගල රැල්ලක් ලෙසින් ඉදිරියට ගෙන යාම සඳහා දින නියමයකින් තොරව වර්ජන සහ ජනතා උද්ඝෝෂණය දිගටම ගෙන යාමට අපේ‍්‍රල් 09 වෙනිදා තීරණය කෙරුණා.
මෙම අරගලය තවදුරටත් විරුද්ධ පක්ෂවල උදඝෝෂණයක් නොව ජනතාවගේ අරගලයක් සහ ජනතා ව්‍යාපාරයක් බව අපේ‍්‍රල් 9 වෙනිදා මාවෝවාදී කොමියුනිස්ට් පක්ෂ නායක ප‍්‍රචණ්ඩ සහෝදරයා ප‍්‍රකාශයක් කළා.
අපේ‍්‍රල් 21 වෙනිදා වන විට ලක්ෂ පහක ජනතාවක් පාරට බැස හමාරයි. ඉතාම අඩුවෙන් ගණන් බැලූ සංඛ්‍යා ලේඛන අනුවත් (උදාහරණයක් වශයෙන් ජනරළ උද්ඝෝෂණයට කොළඹට පැමිණි පිරිස පිළිබඳව රොයිටර් කරුණාතිලකගේ එස්.එම්.එස් පණිවුඩය වැනි) ලක්ෂ තුනක් පාරට බැස තිබෙනවා.
මෙදින සවස නැවත පාර්ලිමේන්තුව ප‍්‍රතිෂ්ඨාපනය කොට ජනතාවට පරමාධිපත්‍ය බලය ලබා දෙන බව ප‍්‍රකාශ කිරීමට ගයනේන්ද්‍ර මහ රජාණන් ට සිදු වුණා.
මාවෝවාදීන් මෙහිදී කියා සිටින්නේ පාර්ලිමේන්තුව ප‍්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමෙන් පමණක් ප‍්‍රශ්නය නොවිසෙදන බවයි.ව්‍යවස්ථා සම්පාදක මණ්ඩලයක් පත් කරන ලෙසත් රාජාණ්ඩුව අහෝසි කරන ලෙසත් ඔවුන් ඉල්ලා සිටියා.
මේ අනුව රාජාණ්ඩුව අහෝසි කර නේපාලය ජනරජයක් බවට පත් කරනු ලැබුවා.දේශපාලන පක්ෂ සහ සිවිල් සමාජ සංවිධානවල ඒකාබද්ධතාවයෙන් ගොඩනැඟුණු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ජනතා අරගලය ජයග‍්‍රහණය කළා.

Back to Home

දේශපාලනයේ කාන්තා සහභාගීත්වය වර්ධනය කිරීම සහ අනර්කලී සාධකය

අවම මට්ටමක පවතින ශ‍්‍රී ලාංකික දේශපාලනයේ කාන්තා නියෝජනය වැඩි කිරීම අවශ්‍යයි යන්න කාන්තා අයිතිවාසිකම් හා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරන අයගෙන් ඉදිරිපත් වන ඉල්ලීමකි. නමුත් මේ පිළිබඳ ව මෙතෙක් වඩාත් සාධනීය සංවාදයක් ඇති වුයේ නැත. මෙවර දකුණු පළාත් සභා ඡන්දයේදී නිළියන් දෙදෙනෙක් අපේක්ෂකත්වය සඳහා ඉදිරිපත් කිරීමත් සමඟ එය වඩා සංවාදයට බඳුන් විය. එනිසා මෙවර සමබිම තුළින් ඒ පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීමට අපි තීරණය කළෙමු.
තාරා ශ‍්‍රී රාම්



කුටුම්භය තුළ අනර්කලීගේ සාම්ප‍්‍රදායික භූමිකාව වෙනස් වෙලා නැහැ


නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු
සාමය සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය සඳහා කාන්තා සන්ධානයේකැඳවුම්කාරිය

ඉන්දියාවේ සමහර ජන සමාජවල කාන්තාවක් පිරිමියෙක් අතින් දුෂණයට ලක්වුණාම ඇයට මාවත් දෙකක් තිබෙනවා. එකක් නීතිය හමුවට ගොස් ඒ මාර්ගයෙන් කටයුතු කර දුෂකයාට දඬුවම් දීම. කාන්තාවක් දුෂණය වීම නීති විරෝධී දෙයක්. ඒ අනුව, ඇය තෝරා ගන්නා පළමු මාවතේදී දුෂණයට විරුද්ධව නීතිය ඉදිරියට ගොස් සටන් වැද යුක්තිය ඉටු කරවා ගැනීමට හැකිය.

Read more....








අනර්කලීගේ ආගමනය සමාජ ක‍්‍රමයේ අසාර්ථකත්වය පෙන්නුම් කිරීමක්

හසිනි හපුතන්ත‍්‍රි
යොවුන් ලේඛිකා

ලාංකික ස්ත‍්‍රී දේශපාලනය තුළ ලංකාවෙ තීන්දු තීරණ ගන්නා ස්ථානයක ස්ත‍්‍රියගේ රික්තය පුරවන්න අනර්කලීට ඇති හැකියාව මට තාම පැහැදිලි නැහැ. ඇය වෙනත් ස්වරූපයකින් අපේ කම, ගමේ කම, සුචරිතවාදය මුල්කර ගත් සාම්ප‍්‍රදායික ස්ත‍්‍රී ආදර්ශයට අභියෝග කළ බව ඇත්ත. ඇඳුමෙන්, පැලඳුමෙන් හා ජීවන රටාවෙන් පමණක් නෙවෙයි ශ‍්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රගතිශීලියි කියා අපි අඳුනන කාන්තාවන්ට පවා කළ නොහැකි විදිහට තම පෞද්ගලික ජීවිතය ගැන විවෘතවීමට ශක්තියත්,


Read more....







දේශපාලනයට එන කාන්තාවන්ට ලිංගිකත්වය ඈදා ගෙන පහර ගැසීම හෙළා දැකිය යුතයි


කුමුදුනී සැමුවෙල්
අධ්‍යක්ෂිකා
කාන්තාව හා මාධ්‍ය සාමුහිකය

ලංකා දේශපාලනය තුළ සංඛ්‍යාත්මකව කාන්තා නියෝජනය අඩුයි කියන එක මමත් විශ්වාස කරනවා. නමුත් ඒකට හේතුව පක්ෂවලින් ඉදිරිපත් කරන කාන්තාවො ජයග‍්‍රහණය කරන්නෙ නැහැ කියන ප‍්‍රකාශය සහමුලින්ම වැරදි තර්කයක්. අපි මෙතෙක් කරල තියෙන පර්යේෂණ සහ විශ්ලේෂණ වලට අනුව ප‍්‍රධාන ධාරාවේ පක්ෂ ගත්තම හැමදාම ඔවුන් කාන්තාවන්ට ලබා දී තිබෙන්නෙ සීයට පහකට අඩු අපේක්ෂකත්වයක්.

Read More....

View All PDF

Friday, July 31, 2009

පසුගිය 27 වෙනිදා සීගිරියේදී පැවැත්වූ ප‍්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකදී සංස්කෘතියට හා සදාචාරයට එල්ල වී ඇති බරපතල තර්ජනය සැලකිල්ලට ගනිමින් ”වැඩිහිටියන්ට පමණයි” ලේබලය යටතේ එන චිත‍්‍රපට ප‍්‍රදර්ශනය කිරීම සම්පුර්ණයෙන්ම තහනම් කිරීමට රජය තීරණය කර ඇති බව සංස්කෘතික හා ජාතික උරුමයන් පිළිබඳ ඇමතිවරයා පැවසීය. රජයේ මේ අලූත්ම තීරණය ගැන සමබිමේ අපි චිත‍්‍රපට අධ්‍යක්ෂවරුන් කිහිපදෙනෙකුගෙන් සහ අධ්‍යක්ෂවරියකගෙන් විමසුවෙමු. එහිදී ඔවුන් පළකළ අදහස් මෙසේය.

මේ 21 වන සියවසේ කාලෝචිතම නීතියයි...?
අශෝක හඳගම

සංස්කෘතික අමාත්‍යංශය මඟින් සම්පාදනය කිරීමට යෝජිත මේ අලූත් නීතිය පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත කළොත් මං හිතන්නේ, 21 වන සියවස තුළ ලංකාවේ පැනවෙන වඩාත්ම කාලෝචිත සහ ඥනාන්විතම නීතිය එය වන බවයි.මං එහෙම කියන්නේ, මේ රටේ වැඩිහිටියන් කියන්නේ බාල දරුවෙකුට බලන්නට, අසන්නට, දකින්නට නොහැකි කිසිවක් දොරවල් වහගෙනවත් නොකරන, සිහිනෙන්වත් හොරකමක්, මැරකමක්, කපටිකමක්, වංචාවක්, දූෂණයක්, අයථා සංසර්ගයක්, අසැබිකමක් නොකරන පිරිසක් ද, ළමයින් කියන්නේ උප්පැන්න සහතිකයේ උපන්දිනයේ, ලිපිනයේ මෙන්ම පාසලට ඇතුළත් කරගැනීමට ඉදිරිපත් කරන ලියකියවිලි සැකසීමේ සිට වැඩිහිටියන්ගේ හොරකම්, වංචාවන්, දූෂණයන්, මැරකම් හා පගාගැහිලි වලට හුරු කරවනු ලැබූ පිරිසක් ද වන නිසයි.ඒ නිසා වැඩිහිටියන්ට පමණක් සීමා වු සිනමාවක් හෝ කලාවක් පැවතීම එක අතකින් ළමා අයිතිවාසිකමක් උල්ලංඝනය කිරීමක් වන අතර තව අතකින් වැඩිහිටියන් අනවශ්‍ය ලෙස කොන්කර ඔවුන්ට දරා ගත නොහැකි සංකීර්ණ මානසික තත්ත්වයකට අනාවරණය කිරීමක්. මේ නිසා ජනමාධ්‍යකරුවන් ලෙස ඔබ සැමගේත්, විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරුන්, සිසු සිසුවියන්, කලාකරුවන්, වෘත්තීය සමිති නියෝජිතයින් ඇතුළු සමස්ත සිවිල් ප‍්‍රජාවගේමත්, හැම පුරවැසියෙකුගේමත් වගකීම වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව තුළ එකී යෝජිත නීතිය ඒකච්ඡන්දයෙන් සම්මත කරගැනීමට සියළු දේශපාලන පක්ෂවලට බල කර සිටීමයි.

වඳුරට දැලි පිහිය ලැබුණොත්...
ඉනෝකා සත්‍යාංගනී

අසභ්‍ය වෙබ් අඩවි තහනම් කිරීම හරහා කාමාතුරයින්ට මෙතෙක් රට තුළ සැණකෙළි පවත්වන්නට ලැබී තිබූ නිදහසට වැට කඩුලූ බැදීම අපේ මානව අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් රජය මෑතකදී ගත් අභීත පියවරක්. ඒත් ඒ මගින් අපේ සංස්කෘතික ජන ජීවිතයට හා පොදුවේ සන්නිවේදන අයිතීන්ට වැට කඩුලූ බැදීම නම් කිසිසේත්ම අනුමත කරන්න බැහැ. මෙතනදී අදාළ ඇමතිවරයා පවසාවි මේ නීතිය ඔවුන් විසින් පනවන්නේ රටේ බාල පරපුර නොමඟ යවන කාම චිත‍්‍රපට රැල්ලට එරෙහිව ගන්නා වූ පියවරක් හැටියට. ඒත් ඒමගින් පනවන්නා වූ නීතිය පොදුවේ ක‍්‍රියාත්මක වනවිට එම නීතිය අතට ගත් නිළධාරියා හෝ බලධාරියා විසින් ඔහුගේ න්‍යාය පත‍්‍රයකට අනුව කටයුතු කරන්නට පෙළඹීමත්, අපට වළක්වන්නට බැරි ප‍්‍රායෝගික තත්වයක්. රජය හෝ සංස්කෘතික ඇමතිවරයා විසින් අදාළ කතුර භාර කරන්නේ එම නීති පද්ධතිය මත පිහිටා යුක්ති යුක්තව සහ අපක්ෂපාතීව අදාළ අරමුණ ඉටු කරන්න බැඳී සිටින ප‍්‍රතිපත්තිගරුක සෘජු බලධාරියෙකුට නම් මෙහි කිසිදු ප‍්‍රශ්නයක් පැන නඟින්නේ නැහැ. ඒත් ඒ කතුර අතට ගන්නේ නිලධාරි කබායක් ඇඟලා ගත් වඳූරෙක් නම් වඳූරාගේ අතට දැලිපිහිය ලැබුණු විට සිදුවන දේ පිළිබඳව අපට අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැහැ. ඒ සදහා අප සතු අත්දැකීම් බොහෝමයි.


තාම ඒ ගැන තියෙන්නේ නිවේදනයක් විතරයි
සනත් ගුණතිලක

තාම ඒ ගැන තියෙන්නේ නිවේදනයක් විතරයි. මගේ චිත‍්‍රපටියත් වැඩිහිටියන්ට කියලයි නම් කරල තියෙන්නේ. ඒ නිසා මම මේ ගැන හොයල බැලූවා. මට දැනගන්න ලැබුණෙ විශේෂයෙන්ම කාමුක දර්ශන, රාගී දර්ශන, මුල්කරගෙන මුදල් උපයන්න කරන චිත‍්‍රපට සඳහා මේ තහනම පනවා තියෙන බවයි. ලංකාවේ හෝ පිටරට වේවා මේ කාමුක දර්ශන, ත‍්‍රාසජනක දර්ශනවල එකම පරමාර්ථය මුදල් ඉපැයීම. මම දන්න තරමින් ඒවට තමයි මේ තහනම තියෙන්නේ. මගේ චිත‍්‍රපටිය එවැනි චිත‍්‍රපටියක් නොවන බවට මම කෙලින්ම පෙනී සිටිනවා. දැනට මගේ චිත‍්‍රපටියට කිසිම වෙනස් කිරීමක් කරන්න කියලා නැහැ. රැඟුම් පාලක මණ්ඩලයෙනුයි ඒක වැඩිහිටියන්ට පමණයි කියලා සහතික කළේ. මම චිත‍්‍රපටිය කරලා තියෙන්නේ ලංකාවේ නීති පද්ධතියට යටත්ව. නමුත් මේ තත්ත්වයට යටත් වෙන පිරිස් මේක මුල්කරගෙන වෙනත් විදිහකට මට හිරිහැර කරන බව පේනවා.දැනට මගේ චිත‍්‍රපටිය සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් කටයුතු කරපු ආකාරය පිළිබඳව මගේ පැහැදීමක් තියෙනවා. මට මේ චිත‍්‍රපටිය ළමයින්ට පෙන්නන්න කිසිම උවමනාවක් තිබුණේ නැහැ. සමහර අවස්ථාවල සිනමා තිර කථාව විසින් එවැනි දර්ශනයක් ඉල්ලා සිටිනවා. එතකොට යම්කිසි බුද්ධිමත් පිරිසක් විදිහට අපට දැනෙනවා ඒ දර්ශන බලෙන් රිංගවලාද, නැත්නම් ඇත්තටම අවශ්‍යද කියන එක. ඉතිං එහෙම චිත‍්‍රපටිය විසින් ඉල්ලා සිටින දර්ශනයක් පවා ඇතුළත් කිරීමට නොහැකි තත්ත්වයකට පත් වුණොත් අපට ජාත්‍යන්තර චිත‍්‍රපට උළෙලක් මෙහි පවත්වන්නත් බැහැ. නිදහසේ නිර්මාණකරණයේ නියැලෙන්න ඉඩ ඇහිරුණොත් මම ඒ වෙලාව අනුව කටයුතු කරයි. ඒත් නිර්මාණකරණයෙන් බැහැර වෙන්නේ නම් නැහැ.


මේක කාම අපරාධ වැඩි කරන කුමන්ත‍්‍රණයක්
සිරිමල් විජේසිංහ

මට හිතෙන්නේ මේක රජයේ කුමන්ත‍්‍රණයක්. ඔවුන් මේ වගේ දෙයක් කරන්න උත්සාහ ගන්නේ අද රට මුහණ දී සිටින ආර්ථික ප‍්‍රශ්න වැඩි නිසාත්, ජනගහනය වැඩි නිසාත්. ජනගහනය වැඩි වෙන කොට උග‍්‍ර වෙන ආර්ථික ප‍්‍රශ්න වලට විසඳුමක් ලෙස කැබිනට් මණ්ඩලය ස්ත‍්‍රී-පුරුෂ සංසර්ගය තහනම් කරන්න යනවා. ඒකට පෙර සුදානමක් විදිහටයි රජය වැඩිහිටියන්ට පමණයි කියන චිත‍්‍රපට තහනම් කරන්න සුදානම් වෙන්නේ. ඒ වගේම රට තුළ කාම අපරාධ වැඩි කරන්න කුමන්ත‍්‍රණයකුත් ඔවුන් ක‍්‍රියාත්මක කරනවා. පහුගිය දවස්වල කාන්තාවන් සහ දරුවන් මහ මඟ දූෂණය කර මරා දැමූ පුද්ගලයින් දිහා බැලූවම අපට පේනවා ඔවුන් පොතකින්වත් නිරුවත් ඡායාරූපයක් දකින්න නොලැබෙන අය කියලා. රජය උත්සාහ කරන්නේ ඒ වගේ මිනිස්සු තුළ තව තවත් ලිංගික පීඩනය ඇතිකර කාම අපරාධ වැඩි කරන්න. ඒ වගේම තමයි අපේ රටේ අන්තර්ජාලය ගත්තොත් ඒක බොහෝ දෙමාපියන්ගේ දැනුවත්භාවය ඇතුව ළමයි සිදුකරන දෙයක්. තමන්ගේ ළමයි වැඩිහිටියන්ට පමණයි කියන දේවල් බලනවා කියල ඔවුන්ගේ දෙමාපියන් දන්නවා. ඒ ගැන දෙමාපියන් සහ දරුවන් අතර සම්මුතියක් පවතිනවා. නැත්නම් ගෙවල්වල අන්තර්ජාලය තියෙන්න විදිහක් නැහැ. දැන් රජය මැදිහත් වෙලා මේක නතර කරන්න තීරණය කරලා තියනවා. ඉතින් සම්මුතියක් ඇතිව බලන ජනතාව තීරණය කරන්න ඕන තමන් මොකක්ද රජයට හා අණ්ඩුවට කරන්න ඕන කියලා. තමන්ගේ අයිතිය නැති කිරීම ගැන ජනතාව තීරණයක් ගන්න ඕන. අපිට ගැටළුවක් නැහැ, අපි කොහොමත් අපිට අවශ්‍ය දේ බලනවා. මම කොහෙත්ම ජනතාව වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නේ නැහැ. ජනතාවමයි අවසානයේ අපිට කෙළවන්නේ. ඔවුන් අවසානයේ පකෂපාතී වෙනවා. ඒ නිසා මේ පනත ගෙන ආ පසු මම පෞද්ගලිකව මානව හිමිකම් නඩුවක් පවරනවා. නමුත් මම පෙනී සිටින්නේ ජනතාව වෙනුවෙන් නෙවෙයි. පුරවැසියෙක්, වැඩිහිටියෙක් විදිහට මේ දර්ශන බලන්න මට තියෙන අයිතියට සහ චිත‍්‍රපටි අධ්‍යක්ෂවරයෙක් වශයෙන් මගේ නිර්මාණ වලට මේ පනත බාධාවක් නිසා. ඒ තත්ත්වය මත ඊට විරුද්ධ වෙන්න පෞද්ගලික අයිතියක් මට තියෙනවා. ඒ නිසා ඉදිරියේදී අනිවාර්යෙන්ම මේකට විරුද්ධව නීතිමය පියවර ගැනීමට කටයුතු කරනවා.



රටම හිනා වෙන්න ඕන කාරණයක්
සුදත් මහදිවුල්වැව

මට හිතෙන්නෙ මෑත කාලෙ වුණ හොඳම විහිළුව වැඩිහිටියන්ට පමණයි චිත‍්‍රපටි තහනම් කිරීම. වැඩිහිටියන්ට පමණයි කියන එකෙන් අදහස් කරන්නේ ‘වල් ’ කියන එක නම්, මම හිතනවා ඒ කියවීමම වැරදියි කියල. ලංකාව සියළුම කාරණාවල සංකේත අරුත් අවුල් කරගෙන තියෙන්නෙ. වැඩිහිටියන්ට පමණයි කියන්නෙ වැඩිහිටියන් විසින් සාකච්ඡාවට ගතයුතුයි සහ වැඩිහිටි සමාජයකට කතිකාවතක් අවශ්‍යයි කියන කාරණය. ඒක ඇතුළෙ ලිංගිකත්වය නෙවෙයි, ඊට වඩා පුළුල් කතාබහක් තියෙන්නේ. විවෘතව මිනිහෙකුට තමන්ට හිතිච්ච තේමාවක් කතා කරන්න තියෙන නිදහස, හිතන්න තියෙන නිදහස වාරණය වෙනවා කියන කාරණයට මම විරුද්ධයි. නිර්මාණකරුවාට තමන්ගේ නිර්මාණකරණය ඇතුලේ අත්‍යවශ්‍ය දර්ශන කරා යන්න නිදහස තියෙන්න ඕන. මෙහෙම සුචරිත සමාජයක් හදන්න උත්සාහ කිරීම මම හිතන්නේ රටම හිනාවෙන්න ඕන කාරණාවක්. අනිත් එක වැඩිහිටියන්ට පමණයි කියන කියවීම ඇතුළේ ලිංගික කියන්නේ අනුමාතෘකාවක්. ළමයි එක්ක සාකච්ඡුා කරන්න බැරි දේශපාලන කාරණාවක් වැඩිහිටියන්ට පමණයි වෙන්න පුළුවන්. ඔවුන් කියනවා නම් මේ උත්සාහය නරක විදිහට ලිංගිකත්වය උළුප්පන, ඉතාම තුට්ටු දෙකේ, බලන් ඉන්න බැරි තරම් ජරා චිත‍්‍රපටි වලට වාරණය දැමීමක් කියල, මම ඒකට පෞද්ගලිකවම විරුද්ධයි. ඔවුන්ගේ උත්සාහය ඒකයි කියල පෙන්නුවට සිද්ධවෙන්නේ ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් දෙයක්. මම දන්නෙ නැහැ මේ තීරණ ගන්න මිනිස්සු කොහේ ඉඳන් ඕව ගන්නවද කියලා. ඕව ඡුන්දෙකට කළින් විකුණන්න පුළුවන් දේවල්. මම හිතන්නේ තව ටිකක් කල් යනකොට මේ ගොල්ලො සීගිරි අප්සරාවන්ටත් ඇඳූම් අන්දනවා. ලෝකේ ප‍්‍රසිද්ධ කියමනක් තියෙනවා නිරුවත නෙවෙයි නරක, මිනිහෙක් නිරුවත් කරල ඒ මනුස්සයට වද දෙන එක කියලා. මට හිතෙන්නේ අර අසිත තාපසයා කිවුවා වගේ හයියෙන් හිනාවෙලා, හයියෙන් අඬන්න තමයි තියෙන්නේ. නමුත් මේ ගැන කතාකරන එකවත් තේරුමක් ඇති වැඩක් නෙමෙයි. මොකද ලංකාවේ පේ‍්‍රක්‍ෂකයො එච්චරටම මෝඩ හින්ද ඒ තීරණ තීරණම වෙයි. ඕව බොහොම යහපත් විදිහට තේරුම් ගන්න සමාජයකයි අපි අද ජීවත් වෙන්නේ.


Back to Home

Thursday, May 28, 2009

ලංකාවේ පමණ ඉක්මවා පැනවූ නීති තිබෙනවා

රටේ මූලික නීති සැකැස්ම අභිභවමින් වර්තමානයේ අධික නීති (excessive law)ජන ජීවිතයට පැනවීම දකින්නට ලැබේ. මේ හේතුවෙන් ජනතාව මත අමතර පීඩනයක් ද පතිත වේ. නිදසුනක් ලෙස දුම්බීම, රාතී‍්‍ර 10න් පසු ශබ්ද විකාශන යන්ත‍්‍ර භාවිතා කිරීම, රූපවාහිනියේ විකාශය වන සියලූම මත්පැන් හා මත්ද්‍රව්‍ය සහිත රූපරාමු ආවරණය කිරීම, සියලූම ප‍්‍රසිද්ධ දර්ශන පෙන්වීම සඳහා රැඟූම් පාලක මණ්ඩලයේ අවසරය ලබා ගත යුතු වීම හා රටේ ආරක්ෂක තොරතුරු ලබාදීම ආරක්ෂාව පිළිබඳ මාධ්‍ය මධ්‍යස්ථානයෙන් පමණක් සිදුකිරීම එවැනි අවස්ථා කිහිපයකි. මේ පිළිබඳ සමබිමට එක්වෙමින් ආචාර්ය මාරියෝ ගෝමස් දැක්වු අදහසයි මේ.

ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සමාජයක මෙවැනි තහනම් පැනවීම් ඔබ දකින්නේ කෙසේද?
පමණ ඉක්මවා නීති රීති පැනවීමට සහ ජනතාවගේ ජීවිත සීමාව ඉක්මවා පාලනය කිරීමට ලංකාවේ නැමියාවක් තියෙනවා. ඔබ කියන ශබ්ද දුෂණය යන කාරණය ගැන සැලකීමේදී එය දුම්කොළ සහ මත් ද්‍රව්‍ය ප‍්‍රචාරණය වාරණය කිරීම, මාධ්‍ය වාරණය සහ ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ තොරතුරු වාරණයෙන් වෙනස් කොට සැලකිය යුතුයි. ශබ්ද දූෂණය අධිකරණය විසින් පනවන ලද නියෝගයක්. රාත‍්‍රි කාලයේදී සීමාව ඉක්මවා ශබ්ද පිට කිරීමෙන් වළකින ලෙස මහජනතාවට පැවසීම සාධාරණයි. මෙහිදී මතුවන ගැටලූව කුමන මට්ටමේ ශබ්දයක් නිසා මහජනතාවට හිරිහැරයක් වන්නේද, එවැනි ශබ්ද මට්ටම් පාලනය කළ යුත්තේ කුමන වේලාවකට පසුවද සහ ආගමික උත්සව හා වෙනත් විශේෂ දිනවලදී මහජනයාට මෙම ශබ්ද මට්ටම ඉක්මවා යෑමට අවසර දිය යුතුද යන්න පිළිබඳවයි. ජාතික ආරක්ෂාව කියන කාරණයේදී මහජනතාවට තොරතුරු ලබා ගැනීමට සහ දැනගැනීමට ඇති අයිතිය උල්ලංඝනය වී තිබෙනවා. ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති ආකාරයට සිතීමේ නිදහස යන්නෙන් අදහස් වෙන්නේ ස්වාධීන සහ විශ්වාසදායී තොරතුරු ලබා ගැනීමට ඇති හැකියාවයි. ජනමාධ්‍යවලට ජාතික වැදගත්කමක් ඇති කාරණා සම්බන්ධයෙන් වාර්තා කිරීමට සහ ඒවා ආවරණය කිරීමට අයිතියක් සේම යුතුකමක් ද පවතිනවා. යුද්ධය පිළිබඳව මාධ්‍ය ආවරණයේදී ආණ්ඩුව අධිකව පවත්වා ගෙන ගිය ඒකාධිකාරය නිසා එම අයිතිය උල්ලංඝනය වෙනවා. ඕනෑම කාරණයකදී සමබරතාවය ඉතා වැදගත්. මෑත කාලීන යුධ තොරතුරු වාර්තාකරණයේදී රජය සහ එල්.ටී.ටී.ඊ ය ගෙන ගිය ප‍්‍රචාරණ ව්‍යාපෘති මත විශ්වාසය තැබීමට මහජනයාට සිදුවුණා. ස්වාධීන තොරතුරු මුලාශ‍්‍රයකට ප‍්‍රවේශ වීමට හැකියාවක් තිබුණේ නැහැ.
කලා කටයුතු අධිකව වාරණය කිරීම ගැන කතා කරනවා නම් එ්වා වාරණය කිරීම සම්බන්ධයෙන් මගේ කැමැත්තක් නැහැ. විශේෂයෙන්ම චිත‍්‍රපටි. සමහර චිත‍්‍රපට නැරඹිය යුත්තේ වැඩිහිටියන් පමණක් යැයි හෝ ළමුන් ඒවා දෙමාපියන් සමඟ නැරඹිය යුතුයැයි කියා රජය වෙත නිර්දේශ කිරීමට වාරණ මණ්ඩලයට ඉඩදිය දිය හැකියි. නමුත් එය සීමාව ඉක්මවා වාරණය කිරීමට රජයට අයිතියක් ඇතැයි මා සිතන්නේ නැහැ. දෙමාපියන් ලෙස මගේ දරුවා නැරඹිය යුත්තේ කුමක් දැයි තීරණය කිරීම රජයට බාර දෙනවාට වඩා මා විසින්ම තීරණය කිරීමට මම කැමතියි. රූපවාහිනිය සම්බන්ධයෙන් නම් ඊට වඩා වැඩි පාලනයක් පැවතිය හැකියි. නමුත් සිප ගැනීමේ දර්ශන සහ සමහර වචන භාවිතා කිරීම රූපවාහිනිය තුළ තහනම් කිරීම බාල සහ බොළඳ ක‍්‍රියාවක්.


කිසියම් රටක පවතින අධික නීති (excessive law) ඇතැම් වේලාවල දී, ඇතැම් පුද්ගලයන් සඳහා පමණක් ක‍්‍රියාත්මක වීම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට බලපාන්නේ කෙසේද?
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයෙහි මූලික ලක්ෂණයක් වන්නේ ‘මනුෂ්‍ය ස්වාධීනත්වයයි.’ මිනිසුන් වැඩිහිටි බවට පත් වූ පසු ඔවුන් නැරඹිය යුත්තේ කුමක්ද, කියවිය යුත්තේ කුමක්ද, ඔවුන් දුම් පානය කළ යුතුද, මත්පැන් පාවිච්චි කළ යුතුද, ඔවුන් තමන්ගේ දරුවන් හදා වඩා ගත යුත්තේ කෙසේද, ඔවුන් ජීවිතය ගත කළ යුත්තේ කෙසේද යන්න තීරණය කිරීමට නිදහස තිබිය යුතුයි. ඔවුන්ගේ ජීවන රටාව අනෙක් අයට හිරිහැරයක් වෙනවා නම් හෝ අන් අයට හානියක් සිදුවෙනවා නම් එවිට රාජ්‍යයට ඔවුන්ගේ හැසිරීම් රටාව ක‍්‍රමවත් කළ හැකියි. නමුත් එසේ නැතිව රාජ්‍යයට වෙනත් බලපෑම් කළ නොහැකියි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ පවතින එක් අභියෝගයක් වන්නේ පුද්ගලයන්ගේ තරාතිරම නොබලා සෑම පුද්ගලයෙකුම නීතියට යටත් බව තහවුරු කිරීම සඳහා නීතියේ ආධිපත්‍ය තහවුරු කිරීමයි. කෙසේ නමුත් අපේ රටේ නීතිය ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ එකිනෙකාට විවිධ ආකාරයෙන්. ස්වාධීන හා මහජන විශ්වාසය දිනාගත් ආයතන තිබෙන්නේ කිහිපයක් පමණයි. අපට ශ‍්‍රී ලංකා ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ උත්තරීතර බව පිළිගන්නා තත්වයක් උදාකර ගැනීම සඳහා ව්‍යවස්ථාව සමඟ ගැටෙන අනෙකුත් සියලූ නීති රීති සහ භාවිතයන් අවලංගු වන තත්ත්වයක් ලඟා කර ගැනීම වැදගත්.

මෙවැනි නීති වලට දේශීය වශයෙන් අභියෝග කල හැකිද?
ඒ කෙසේද?අපට අණ පණත් ප‍්‍රතිවිමර්ශනය කිරීමේ ක‍්‍රමයක් තිබිය යුතුයි. යම් නීතියක් ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි නම් එවැනි නීති අවලංගු කිරීමට අධිකරණයට ඉඩකඩ තිබිය යුතුයි.


Thursday, May 14, 2009

ගතවූ වසර කිහිපයක් මුළුල්ලේ විවිධ අපරාධයන්ට සැකපිට අත් අඩංගුවට ගත් පුද්ගලයන් පොලිස් වෙඩි ප‍්‍රහාරයන්ට ලක්ව මිය යාම වර්තමානයේ නොනිමෙන අරගලයක් බවට පත්ව ඇත. ඒ පිළිබඳ ව සමබිම සමඟ විද්වතුන් දැක්වූ අදහස් කිහිපයකි මේ.

ආචාර්ය ප‍්‍රතිභා මහානාම හේවා
නීති පීඨය
කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලය

සියලූ සැකකරුවන් ආයුධ හංඟලා තියෙන්නේ බොල්ගොඩ ගෙඟ්ද ?

ඕක දැන් තියෙන ටෙ‍්‍රන්ඞ් එකක්. 1978 දෙවන ජනරජ ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 03 වන වගන්තියේ පැහැදිලි ව දක්වලා තියෙනවා යම්කිසි පුද්ගලයෙක් අත් අඩංගුවට ගත යුතු ආකාරය පිළිබඳ ව. මිනී මැරුමක් කළ අයෙකුට වුවත් අත් අඩංගුවට ගත් පසු අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර සාධාරණ නඩු විභාගයකින් පසුව දඬුවම් දීමයි සිදුවිය යුත්තේ. නමුත් වර්තමාන ප‍්‍රවණතාව ඒ සියල්ලටම පෙර පොලීසිය අතින් සැකකරුවන් ඝාතනය වීම. මේ ගැන සමාජයේ බොහෝ පිරිසක් සතුටු වෙන්න පුලූවන්. සැකපිට අත් අඩංගුවට ගත් පුද්ගලයෙකු සම්බන්ධයෙන් පොලිසිය සිදු කරන විමර්ශන කටයුතු හරියට කර ගන්න බැරි තැන සැකකරුවන්ට පහරදීම්, බිය වැද්දීම්වල සිට අවසානයේ ඝාතනය කිරීම් දක්වා පොලිසිය තමන්ගේ බලය පාවිච්චි කරනවා. නමුත් මෙතන තියෙන ප‍්‍රශ්නය පසුගිය කාලය පුරාම අත් අඩංගුවට ගත් මෙම සැකකරුවෝ ආයුධ හංඟලා තිබුණේ බොල්ගොඩ ගගේද? නැත්නම් කෙසෙල් පඳුරක් අස්සේ ද? ගස්ලබු පඳුරක් අස්සේ ද කියන එක. පසුගිය කාලයේ බියගම පොලීසියෙන් අත් අඩංගුවට ගත් පුද්ගලයෙකු මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිල්ලක් කරලා තමන්ගේ ආරක්ෂාව තහවුරු වී තියෙද්දීත් උදේ වෙනකොට මරා දාලා. පොලීසිය මේ ගොතන කතාවේ තියෙන සාවද්‍යභාවය පැහැදිලියි.පොලිස් රැකවරණයේ ඉන්න පුද්ගලයන් ආරක්ෂා කිරීමේ සම්පුර්ණ වගකීම තියෙන්නේ පොලිසියට. පොලිස් ස්ථානයක් භාරයේ ඉන්න කෙනෙක් මැරුණොත් ස්ථානාධිපති එයට සම්පුර්ණයෙන් වගකිව යුතුයි. එයයි ප‍්‍රති පුරුෂ වගකීම. නමුත් මේ සිදුවෙන දේ ශීලාචාර, සදාචාර සම්පන්න රටකට කිසිසේත්ම උචිත නැහැ. මෙහෙම ගියොත් අපරාධවලට සම්බන්ධ නැති කෙනෙකුට අත් වෙන්න ඉඩ තියෙන්නෙත් මේ ඉරණම. විය යුත්තේ හැකි ඉක්මනින් අත් අඩංගුවට ගන්නා සැකකරුවන් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීමයි.


උදය කුමාර අමරසිංහ
ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය
සමාජ හා මානව විද්‍යා අධ්‍යානාංශය
ශ‍්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්ව විද්‍යාලය

මේ කඩවෙන්නේ ස්වභාවික යුක්තියේ මූලධර්ම සහ මානව හිමිකම්

මේ ප‍්‍රශ්නයේ පැති කිහිපයක් තියෙනවා. ප‍්‍රධානම දේ පොලිසියට මෙහිදී තිබෙන අවම බලය පාවිච්චි කිරීමේ හැකියාව කියන නීතිමය රැකවරණය. මේ ඝාතනවල ස්වභාවය තමයි තරමක් ප‍්‍රසිද්ධ, සමාජය කම්පනය කළ අපරාධ වලට සම්බන්ධ සැකකරුවන් මරා දැමීම. එවැනි සිද්ධියකදී සමාජය පැත්තෙනුත් විශාල ප‍්‍රතිවිරෝධයක් එල්ල වෙනවා සැකකරුවන්ට එරෙහිව. නමුත් මේ කඩ වෙන්නේ ස්වභාවික යුක්තියේ මූලධර්ම සහ මානව හිමිකම්. මෙය ශිෂ්ඨ යැයි පිළිගත් නීති ක‍්‍රමයක් තියෙන රටකට සුදුසු නැහැ. පහුගිය කාලයේ ඝාතනයට ලක්වුණු සැකකරුවන්ගෙන් බහුතරය එක් දවසක්වත් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කරලා නැහැ. විධිමත් යුක්තිය පසිඳලීමේ ක‍්‍රමයක් තුළ මේ සැකකරුවන්ට කිසිම අවස්ථාවක් ලබාදීලා නැහැ තමන්ගේ නිර්දෝෂීභාවය හෝ අපරාධය කිරීමට හේතුව ඔප්පු කිරීමට. මේ තත්ත්වය දිගින් දිගිටම සිදුවෙන කොට සමාජය කම්පනය කරන අපරාධකරුවන් මැරීම ප‍්‍රජාව අගය කිරීම හරහා ප‍්‍රජාවගේ මිනිස් ආකල්ප නීතියෙන් පරිභාහිර මනුෂ්‍ය ඝාතන අනුමත කිරීම දක්වා වර්ධනය වෙනවා. මානව හිමිකම් ක‍්‍රියාධරයෙක් නැතිනම් විමර්ශන නිලධාරියෙක් හැරුණු කොට 90% ක්ම ප‍්‍රජාවගේ කැමැත්තක් තියෙන්නේ මෙවැනි සැකකරුවන් පොලීසිය විසින් ඝාතනය කිරීම දැකීමට.ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියාවල නිරතවන අයට ප‍්‍රචණ්ඩත්වයෙන් පිළිතුරු දීම ශිෂ්ඨ සම්පන්න සමාජයකට නුසුදුසු යි. අද වෙනකොට වසර කිහිපයක ඉඳන් සිදුවෙන මේ ක‍්‍රියාවලියෙන් තුවාල වුණ එක සැකකරුවෙක්වත් නැහැ. සියලූදෙනාම මැරිලා. එකම රටාවකට, එකම ආකාරයකට කොහොමද ඔක්කෝම මැරෙන්නේ කියලා අපිට සැකයක් මතු වෙනවා. පොලිසිය හිතාමතා මේ ඝාතන කරන බව පැහැදිලියි. කාලාතුරකින් ඔය කියන දේ ඇත්තටම සිදු වෙන්න පුලූවන්. ඒත් මේ තරම් වාර ගණනක් එකම දේ සිදුවීම විහිලූවක්. ප‍්‍රධානම සාධකය දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයේ හා අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ ඇති අවම බලය හා ආත්මාරක්ෂාව යන වගන්ති පොලිස් නිලධාරින්ගේ රැකවරණයට තිබීම අධිකරණයේදී නිළධාරින්ගේ වාසියට හේතු වීම.



අමාත්‍ය මහින්ද සමරසිංහ
ආපදා කළමණාකරණ හා නව හිමිකම් අමාත්‍යාංශය

පුද්ගලයෙක් ආරක්ෂා සහිතව රැඳවීම පොලිසියේ වගකීමක්
මෙවැනි සිද්ධීන් ඇතිවෙන කොට අපි පොලිසියට කතා කරලා පොලීසිය පැත්තෙන් ඔවුන්ගේ ස්ථාවරය විමසනවා. පොලිසිය කියන්නේ මේක සංවිධානාත්මක ව සිදුවෙන දෙයක් නොවෙයි කියලා. නමුත් සිරභාරයට ගත් පුද්ගලයෙක් ආරක්ෂා සහිතව රැඳවීම පොලිසියේ වගකීමක්. පහුගිය කාලයේ මෙවැනි වෙඩි තියලා මරලා දාපු සිද්ධි ගණනාවක් තියෙනවා. එවැනි සිද්ධීන්වලදී මගේ යටතේ තියෙන මානව හිමිකම් උපදේශක සභාවත්, සිවිල් සමාජයේ අයත් විටින් විට ඒ ගැන කරුණු ඉදිරිපත් කර තියෙනවා. එවැනි අවස්ථාවලදී අපි අදාළ පොලිසිවලින් මේ ගැන කරුණු වීමසීම දිගටම සිදු කරනවා.


කේ.සී.ලෝගේස්වරන්
අතිරේක ලේකම්
ජාතික පොලිස් කොමිසම

කොමිසමට දැන් පවර්ස් නැහැ

දැන් කොමිසම් සභා සියල්ල අක‍්‍රීය වෙලා තියෙන්නේ. ඒ සියල්ල කැබිනට් එක යටතේ තියෙන්නේ. අත් අඩංගුවට ගන්නා සැකකරුවන් ඝාතනය වීම ගැන පොලිස් කොමිසමට වඩා වගකිව යුත්තේ මහේස්ත‍්‍රාත් උසාවියයි. මහේස්ත‍්‍රාත්වරයා කිව්වොත් මෙම ඝාතන සිදු කරන පොලිස් නිලධාරීන්ට විරුද්ධව පරීක්ෂණ කරන්න කියලා එවිට අපට පුලූවන් ඒ නිලධාරීන්ට විරුද්ධව විනය පරීක්ෂණයන් සිදු කරන්න. නමුත් අද වෙනකන් එවැනි නියෝගයක් අපිට ලැබිලා නැහැ. ඒ හේතුව නිසාත්, මේ වෙනකොට කොමිසමට පවර්ස් නැති නිසාත් අපිට කොමිසම විදිහට ඒ ගැන කිසිම දෙයක් කරන්න බැහැ. පෞද්ගලිකවත් මේ ගැන මීට වඩා දෙයක් මට ප‍්‍රකාශ කරන්න බැහැ.

නිශාන් මුතුක‍්‍රිෂ්ණ
අමාත්‍යාංශ උපදේශක
ආපදා කළමණාකරණ හා මානව හිමිකම් අමාත්‍යාංශය

පොලිසියේ ස්ථාවරය මෙය සැලසුම් සහගත ව නොවන බවයි

මෙම ඝාතන සම්බන්ධයෙන් අපි පොලිසියෙන් විමසීම් කරලා මේ ගැන සම්පුර්ණයෙන් විමර්ශනය කර පැහැදිලි කිරීම් ඉල්ලා තිබෙනවා. ඇමතිතුමාගේ උපදේශක කමිටුවෙත් මේ ගැන සාකච්ඡා වුණා. මේ සම්බන්ධයෙන් පහුගිය කාලයේ ගොඩක් හයිලයිට් කරපු මාධ්‍ය ආයතනයක් තියෙනවා. අපි ඔවුන්ට දැනුම් දීලා තියෙනවා ඔවුන් ලඟ තිබෙන තොරතුරු අපිට දෙන්න කියලා. මෙවැනි සිද්ධීන් අවස්ථා ගණනාවකදී වාර්තා වෙනකොට සමස්ත විමර්ශනයක් කරලා කරුණු ඉදිරිපත් කරන්න කියනවා. දැනට අපිට පොලිසියෙන් කියලා තියෙන්නේ මේක සැලසුම් සහගතව සිදුවන ක‍්‍රියාවක් නොවෙයි කියලා.


නීතිඥ නිමල් පුංචිහේවා
අතිරේක ලේකම්
ශ‍්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම් සභාව

පොලිසිය භාරයට පත්වෙනවා කියන්නේ රජයේ ආරක්ෂාව යටතට පත්වීම

පසුගිය කාලයේ සිදුවුණු සිදුවීම් බොහෝ ගණනකදී පොලිසිය අත් අඩංගුවට ගෙන තමන් භාරයේ ඉන්න සැකකරුවන් ආයුධ පෙන්නන්න කියලා අරගෙන ගිහිං ඝාතනය කරලා, අන්තිමට වාර්තා කරනවා නිළධාරීන්ට වෙඩි තියන්න හැදුවා, අත් බෝම්බ ගහන්න හැදුවා කියලා. යම් පුද්ගලයෙක් පොලිසිය තමන් භාරයට ගත්තා කියන්නේ රජයේ ආරක්ෂාව යටතට පත්වුණා කියන එක. එහිදී අපරාධයක් ගැන ප‍්‍රශ්න කිරීමට, විමර්ශනය කිරීමට හා අපරාධයට සම්බන්ධ සිදුවීම්, උපකරණ අනාවරණය කර ගැනීමට බලතල පොලිසියට තියෙනවා. නමුත් ඒ විමර්ශන බලතල වලට සීමාවන් ද තියෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් පොලිසිය ඉදිරියේ පුද්ගලයෙක් කරන පාපොච්චාරණයක් නීතිය හමුවේ පිළිගන්නේ නැහැ. එහිදී පොලිසියට ඒ කරන ප‍්‍රකාශ හෝ පාපොච්චාරණයන්ට අදාළ යම් සාක්ෂියක් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීමට සාක්ෂි ආඥ පනතේ 24,25,28 වගන්ති හරහා අවස්ථාව ලැබෙනවා. මෙහිදී අත් අඩංගුවට ගත් අයෙකු මාංචු සහිතව ආයුධ හෝ බෝම්බ පෙන්වීමට රැගෙන යන විට එක් වරම ඒ ආයුධ වලින් පොලිසියට මරණීය තුවාල ඇති කිරීමට උත්සාහ කරනවා කියන එක ඉතාමත් කලාතුරකින් සිදුවිය හැකි දෙයක්. ඒත් දැන් මේ සිදුවීම් රාශියම එක්තරා මෝස්තරයකට වෙන බව පේනවා. මේක නාටකයක් වෙලා. පොලිසිය කරන්නේ රඟපෑමක්. පොලිසියේ විමර්ශන කටයුතුවල දුර්වලතා හා නීතියේ විධි දෝෂ නිසා පසුගිය කාලයේ 90%ට වැඩිය සැකකරුවන් නිදහස් වෙලා තියෙනවා. මේ නිසා මිනිස්සුන්ට නීතිය ගැන විශ්වාසය බිඳවැටිලා. නීතියට පරිභාහිරව හෝ ක‍්‍රියාත්මක වීමට මිනිස්සු කැමැතියි.පොලිසියටත් මෙතනදී රැකවරණයක් තියෙනවා දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයේ හා අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ එන ආත්මාරක්ෂාවේ හා අවම බලය යන අයිතීන් යටතේ. මෙහි ඇති බරපතලකම නීතියටත් වඩා අපේ ශිෂ්ඨත්වය ගැන ප‍්‍රශ්නයක් ඇතිවීම. මේක ගෝත‍්‍රික ලක්ෂණයක්. පොලිසිය මෙහෙම ක‍්‍රියා කරන නිසාම එය ක‍්‍රියාකාරීත්වයේ හුරුවක් වෙනවා. එය නවත්වා ගන්න බැරි තත්ත්වයක් දක්වා ගොස් දේශපාලන බලය හා මුදල් බලයටත් මෙවැනි ඝාතන සිදු කරන්න පුලූවන්. මේක ගුණාත්මක ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සමාජයකට ඉතාම නරක තත්ත්වයක්. මෙහි විශාල වගකීමක් තියෙනවා අධිකරණයට. පොලිසිය මෙවැනි ඝාතනයකදී ඉදිරිපත් කරන හේතු සාධාරණීකරණය කිරීමට පෙර අධිකරණය පුළුල් විමර්ශනයක් කළ යුතුයි. ඒ කරුණු ගැඹුරින් ප‍්‍රශ්න කිරීම මහේස්ත‍්‍රාත්වරයෙකුගේ වගකීමක්. එහෙම නොවන විට ඇතැම් වැදගත් කරුණු අධිකරණයට ඉදිරිපත් නොකිරීමට පොලිසියට නිරායාසයෙන්ම හැකියාවක් ලැබෙනවා.


Back to main Article
Back to Home

පොලිසියේ සිම්පල් ප්ලෑන් එක

අවසන් වරට පොලිස් අත් අඩංගුවේ සිටි සැකකරුවන් ඝාතනය වුයේ ඉකුත් මැයි හතර වැනිදාය. සුපුරුදු ලෙසම එවරද ඝාතනයට ලක් වු මඩකලපුවේ දැරියගේ පොත් බෑගය සොයා ගැනීමට පොලිස් රැකවරණ යටතේ යමින් සිටියදී සඟවා තිබු ටී-56 යේ ගිනි අවියක් ගෙන පොලිසියට වෙඩි තැබීමට උත්සාහ ගත් සැකකරුවන්ට පොලිසියේ ප‍්‍රතිප‍්‍රහාරවලින් ඝාතනය වන්නට සිදු විය.

මේ පසුගිය වසර කිහිපයක් පුරා ශ‍්‍රී ලංකාවේ නීතියට පරිබාහිර ව අපරාධ යුක්තිය පසිඳලීමේ අවනීතිය ක‍්‍රියාත්මක වන රටාවයි. අපරාධයක් යනු හැමවිටෙකම වරදකට එහා ගිය, සමාජය තුළ කැළඹීමක්, කම්පනයක්, භීතියක් ඇති කරන සිදුවීමකි. එවැන්නකදී ප‍්‍රජාව ආවේගශීලී වීම නොවැලැක්විය හැකි හේතුවකි. එනිසාම පිළිගත් නීති රාමුවක් තුළ අපරාධයට සුදුසු දඬුවමක් ලැබිය යුතුය.නමුත් අවාසනාවකට සමාජයේ බොහෝ පිරිසක් පොලිසියේ මෙම අශිෂ්ඨ, අශ්ශීල, ගෝත‍්‍රික හැසිරීමට පක්ෂය. නමුත් මෙම සිදුවීමේදී සමාජය වටහා නොගත් කාරණා කිහිපයක් ඇත. පොලිසිය යනු ආයුධ හා නිල බලය සහිත සන්නද්ධ රාජ්‍ය නිළධාරින් පිරිසකි. ඔවුන් මේ මරා දමන්නේ අධිකරණය හමුවේ අපරාධකරුවෙකු යැයි ඔප්පු නොවු, ඊට අවස්ථාවක්ද නොසැලසුනු හුදු සැකකරුවෙක් පමණි. බාගවිට මේ මිය යන්නේ සැබෑ අපරාධකරුවාද නොවිය හැකිය. සැකකරුවෙකු අත් අඩංගුවට ගෙන අපරාධයට අදාළ සියලූ චංචල, නිශ්චල උපකරණ සහ සිදුවීම් හෙළිදරවු කරගෙන අධිකරණයක් හමුවේ එය සාක්ෂි ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමට ශ‍්‍රී ලංකා පොලීසියේ බහුතරයක් නිලධාරීන්ට ඇති බැරිකම වසා ගන්නට ඔවුන් යොදන මේ සිම්පල් ප්ලෑන් එකේ ඇති අනාගත උවදුර වටහා ගන්නට සමාජයට නොහැකිවීම කණගාටුවකි. එසේත් නැත්නම් අපට කණගාටුවෙන් වුවත් පිළිගන්නට සිදුවන්නේ ලංකාව වැනි ඌණ සංවර්ධිත රටක ජීවත් වන මිනිසුන් බොහෝ පිරිසකට නීරෝගී ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් තමන් වෙනුවෙන් බිහිකර ගැනීමට අවශ්‍යතාවක් නැති බවය.

අපරාධකරුවන් ඉබේ පහළ වන්නේ නැත. ඊට බලපාන සමාජ, ආර්ථික, මානසික හෝ ශාරීරික හේතූන් පවතී. යම් සිදුවීමකට එකී සාධකවල ඇති සාධනීය බලපෑම විමර්ශනය කිරීම මානව හා භෞතික විද්‍යා විෂය ක්ෂේත‍්‍රවලට මෙන්ම රටක සංවර්ධන ක‍්‍රියාදාමයට කෙතරම් අත්‍යවශ්‍යයද යන්න වටහා ගැනීමට තරම් බුද්ධියක් බොහෝ පොලිස් නිලධාරීන් තුළ පවතිනවා නම් සැකකරුවෙකු නොව අපරාධකරුවෙකුවත් මරා දමන්නේ නැත. මෙරට මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක නොවන අවස්ථාවක පොලීසිය මේ සිදුකරන්නේ තම කැලෑ උසාවියේ නඩු අසා තමන්ම තීන්දු දීමයි. සැකකරුවන් ඝාතනය කරදමා වධකයාගේද කාර්ය භාරයයි. මේ මරා දමන්නේ සමාජයේ ජීවත් වන තවත් පුරවැසියෙකි. මේ ඝාතනයට ලක් වන එක් මිනිස් පුරුකක් මඟින් සමාජය තුළ ඇති කරනු ලබන රික්තය නිසා ඇතිවන සමාජ අසමතුලිතභාවය තවත් මිනිස් පුරුකක් ඝාතනය කර තුලිත කිරීමට නොහැකි බව ස්වභාව යුක්තියේ මූලධර්ම අගයන ශිෂ්ට සම්පන්න මිනිසෙකුට වටහා ගැනීම අපහසු නැත.
ශ‍්‍රී ලංකා දණ්ඩ නීති සංග‍්‍රහයේ සහ අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ සඳහන් අත්මාරක්ෂාව හා අවම බලය යෙදවීමට අනෙක් සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙකුට ඇති අයිතිය පොලිස් නිලධාරීන්ට ද හිමිවේ. නමුත් අවම බලය යනු ඝාතනය නම් එය අවම බලයේ සීමාව පිළිබඳව ගැටලූවකි. පොලිසියට පමණක් මෙහි පුර්ණ වගකීම පැටවීම සාධාරණ නැත. මේ දිග හැරෙන්නේ පොලීසිය, අධිකරණය ඇතුළු සමස්ත යුක්ති පද්ධතියේම ඇති නොහැකියාවයි. අධිකරණයට මෙහි විශාල වගකීමක් ඇත. එ් ඝාතන සම්බන්ධයෙන් ඉදිරිපත් වන පොලිස් සාක්ෂි ගැඹුරින් ප‍්‍රශ්න කිරීමට ය.

මීට වසර එකහමාරකට පමණ පෙර අඟුරුවාතොට ප‍්‍රදේශයේ සිදු වූ එක්තරා ප‍්‍රසිද්ධ ඝාතන සිදුවීමකදී ඉහළ පොලිස් නිලධාරීයෙකුගෙන් මට අසන්නට ලැබුණේ මෙවැනි කතන්දරයකිි. ”ඊයේ හවස අපි මෑන්ට වැඬේ දෙන්න හිටියේ. වෙලාවට ඊට කලින් ඌ වැඬේ කරපු අයයි, බඩුයි පෙන්නුවා.”පොලිසිය අතින් සිදු වෙන මෙම ඝාතන හුදු අහම්බයක් නොවන බවට මේ එක් සාක්ෂියක් පමණි.අපරාධයකට දඬුවමක් හෝ විශෝධනයක් ලබාදීම අපි ඉහළින් ම අනුමත කරන්නෙමු. එය සමාජ ශෝධන ක‍්‍රියාවලියට අත්‍යවශ්‍යය. නමුත් පවතින නීති අභිබවා යමින් ඊට පටහැනිව සිදුකරන මෙම මනුෂ්‍ය ඝාතන කිසිවිටෙක අනුමත කළ නොහැක. සෑම පුරවැසියෙකුටම සිය නිර්දෝෂීභාවය ඔප්පු කිරීමට සාධාරණ ඉඩක් තිබිය යුතුය. කිසිවෙකුගේ ඳූජීවත් වීමේ අයිතිය පොලිස් නිල ඇමකට දෙවැනි විය යුතු නැත. මේ ඔබ අවදි විය යුතු කාලයයි. කුමන හෝ ආකාරයකට ඔබේ දූ පුතුන්, සහෝදර සහෝදරියන්, අසල්වැසියන්, ඥතීන්, ඝාතනය වීමට ඉඩක් හා ඊට නීතිමය රැකවරණයක්ද සහිත පරිසරයක් බිහිවෙමින් පවතී.
තාරා ශ‍්‍රී රාම්


Thursday, April 23, 2009

ඉබ්බෙක් අහසින් ගිය ආකාරය කියමි ඔබට මම රාළේ !

සුදර්ශන ගුණවර්ධන

නිධාන කතාව
එකෝමත් එක කාළෙක දිය සිදී ගිය පොකුණක ඉබ්බෙක් ජීවත් විය, ඉබ්බාගේ සිහිනය වූයේ මේ කාලක්ණ්නි ජීවිතය අතහැර, වතුර පිරි විලක් වෙත ගොස් එහි ජිවත් වීමයි. වර්තමානයේ ඉබ්බා ජීවත්වන කණගාටුදායක තත්වය පිළිබද සොරි ස්ටෝරියට සවන් දී හිත උණු වූ කොකුන් ජෝඩුවක් ඉබි සිහිනය සෑබැ කර දීමට උදව් වීමට කැමැත්ත පල කලහ. ඉබ්බාගේ ප්ලෑන් එක හරි සිම්පල් ප්ලෑන් එකකි. ඒ අනුව හයිය ඇති කෝටුවක දෙකෙළවර කොක්කු දෙදෙනා අල්ලා ගත යුතුය එවිට ඉබ්බාට තිබෙන්නේ කොටුව මැදින් කටින් අල්ලාගෙන ශබ්ද වසාගෙන සිටීමටය. එවිට කොකුන් ජෝඩුව කෝටුවෙ දෙකෙළවර කටින් ගෙන පියාඹාගොස් වතුර පිරි විළ වෙතට ඉබ්බා ගුවනින් ප‍්‍රවාහණය කිරිමයි. සෑම දෙනාම මවිතයට පත්කළ පෙර නොඇසූ විරූ කදිම සැලසුම සාර්ථක වීමට ඔන්න මෙන්න කියා තිබියදී මහත් නපුරක් සිදු වූයේය. ඕනෑම දෙයක් විවේචනයක කරන නාහෙට නාහන පශ්චාත්-නූතනවාදීන් පිරිසක් ඉබ්බාගේ ගුවන් ගමන විවේචනයකළ බැවින් ඔවුන්ට පිළිතුරු දෙන්නට ඉබ්බා කට ඇරියේය. එකවරම ඉබ්බා බිමට කඩා වැටුන අතර ඉතුරු වුවා නම් ඉතුරු වුණේ කටු ටික පමණි.

අප කවුරුත් දන්නා ඉහත කියූ ඉබ්බාගේ කතාවේ දෙවැනි කොටස ලිව්වේ හැත්තෑව දශකයේදී සිළුමිණ පත‍්‍රයට උපහාස කතා ලියූ එල්.සී.ජයසිංහ විසිනි. ඒ අනුව අසාර්ථක වූ කොක්කු දෙදෙනා නැවත පැරණි විළ ලගටම පැමිණෙති. එතනදී ඔවුන්ට තවත් ඉබ්බෙක් හමුවේ. මේ ඉබ්බා කලින් සිදුවූ සිදුවීම දෙස නිහඬව බලා සිට ඇත. එම දෙවැනි ඉබ්බාගේද සිහිනය වතුර පිරි විලක් වෙත යෑම බැවින් තමාවද අහසින් ගෙන යන ලෙස ඔහු කොකුන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. එහෙත් කොකුන් කිව්වේ එක ඉබ්බෙක් අහසින් ගෙන යාමට ගොස් තමන් හොද පාඩමක් ඉගෙන ගත් බැවින් නැවතත් ඒ ගොන් කම නොකරන බවයි. නමුත් දෙවැනි ඉබ්බා වනාහී කිසිදෙයකින් අධෛර්යට පත් කළ නොහැකි ධෛර්යය සම්පන්නයෙකි. ඔහු කීවේ සැලසුම නිවරදි බවයි. අර මෝඩ ඉබ්බා තම විවේචකයන්ට බනින්නට කට අරින්නේ නැතිව සිටියානම් කිසිදු ප‍්‍රශ්ණයක් නොවන බවයි, විවේචකයන්ගේ කටවල් වසා ඔවුන් පූස් පැටවුන් කරන ආකරය තමන් හොද හැටි දන්නා බව පැවසූ දෙවැනි ඉබ්බා කොක්කුන් දෙදෙනා ගුවන් ගමන සදහා නැවතත්ත පොළඹවා ගැනීමට සමත් විය. මෙවර ගමන අති සාර්ථක වූයේ විවේචකයන්ගේ විවේචන හමුවේ පවා කට පියාගෙන කෝටුවේ එල්ලී ගුවනේ යාමට තරම් ඉබ්බා ප‍්‍රඥවන්ත වූ බැවිනි. විකල්ප පුවත්පත් කර්තෘ වරුන්ද ඇතුළු සෑම දෙනාම මවිතයට පත්කළ මෙම සාර්ථකත්වයේ ප‍්‍රතිඵලය වුයේ පළමු ඉබ්බාගේ විවේචකයකන් විසින්ද දෙවැනි ඉබ්බාගේ සිම්පල් ප්ලෑන් එක වර්ණනා කිරීමයි. සියල්ලාන්ගේම ප‍්‍රීති ගෝෂා මැද වතුර පිරි විලට ඔන්න මෙන්න කියා තිබියදී ‘කොහොමද මගේ වැඩ’ කියා කීමට ඉබ්බා කට ඇරියේය. අවාසානවක මහත ! දෙවැනි ඉබ්බාගේ ඉරණමද පළමු ඉබ්බාට දෙවැනි වූයේ නැත.

චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග 1994 දි පොද ජන එක්සත් පෙරමුණ නැමැති අලූත් දේශපාන පෙරමුණ ගොඩ නගාගෙන ලංකාවේ අගමැතිධූරයට ද පසුව ජනාධිපති ධූරයටද පත්වූවාය. මේ පොදු පෙරමුණ වනාහි මීට වසර දෙකකට පෙර පරිකල්පනය කිරීමට පවා නොහැකිව තිබූ එකකි. ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුමට සහ පළාත් සභාවලට පක්ෂ හෝ විපක්ෂ වීම මත දේශපේ‍්‍රමීත්වය සහ දේශ ද්‍රෝහීත්වය නිර්ණය වූ නුදුරු අතීතතයක එකිනෙකාට වේඩි තබාගත් බලවේගද, විවෘත ආර්ථිකයට පක්ෂපාත හා ප‍්‍රතිවිරුද්ධ ස්ථාවර ගැනීමේ හේතුවෙන් එකිනෙකාගේ මුහුණ බැලිම පවා ප‍්‍රතික්ෂේප කළ බලවේග ද මෙම නව පෙරමුණ තුළ කරට අත දා ගත්හ. 1994 දී දිවුරුම් දුන් පොදු පෙරමුණ ආණ්ඩුවේ පළමු කැබිනට් මණ්ඩලය අතීතාවලෝකනයකට උපකාර විම පිනිස නැවත සිහියට නගා ගන්න.
- චන්ද්‍රිකා, මංගල, එස්.බී, අනුරුද්ධ රත්වත්තේ...
- සිරිමාවෝ, මහින්ද, දි.මූ.ජයරත්න, ලක්ෂ්මන් ජයකොඩි...
- නිමල් සිරිපාල,දොඩංගොඩ, රිඩඞ් පතිරණ...
- සී.වී ගුණරත්න, කිංස්ලි ටී වික‍්‍රමරත්න, ෆවුසි...
- අෂ්රෝෆ්, ශ‍්‍රීමනී ඇතුලත්මුදලි, බර්නාඞ් සොයිසා, ඉන්දික ගුණවර්දන, රත්නසිරි වික‍්‍රමනායක...
-ලක්ෂමන් කදිරගාමර්, ජී.එල් පීරීස්...

මේ අයට අමතරව සටන්කාමීන් ලෙස රටේ නමක් දිනූ වාසුදේව, ඩලස්, ඩිලාන් පෙරේරා, ජෙයරාජ්, මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, නාලන්ද එල්ලාවල, නන්දිමිත‍්‍ර ඒකනාකයක වැනි අයද ආණ්ඩුවට ඇතුලත් විය. එකල තිබූ පොදු පිළිගැනීම වූවේ ව්‍යතිරේඛ දෙක තුනක් හැරුන විට පොදුජන එක්සත් පෙරමුණ සමන්විත වූයේ හොඳ මිනිසුන්ගෙන් බවයි. කෙතරම් හොද මිනිසුන්ද කිවහොත් එතෙක් කළක් ඇමැතිවරුන් පාවිච්චිකල මිළ අධික ‘සුඛෝපබෝගී’ වාහන වෙනුවට ලාභ කුඩා වාහන පාවිච්චි කිරීමට පවා එකඟවූ පොදුජනයාගේ මිනිසුන්ගෙනි. චන්ද්‍රිකාගේ පොදු පෙරමුණ ආණ්ඩුවේ පරමාර්ථ දැන් අපට මෙසේ සටහන් කළ හැක.

01. කාටත් සමාදානයෙන් ජීවත් විය හැකි සුසංවාදී, යහපත්, පසමිතුරුතා වලින් තොර සමාජයක් ගොඩ නැගීම.
02. ධනවාදය මානුෂික මුහුණුවරක් සහිතව ක‍්‍රියාත්මක කිරීම.මේ අනුව මෙම ආණ්ඩුවේ සටන් පාඨ වූයේ සාමය, සමෘද්ධිය සහ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයයි.

මෙහිදී අපට පෙනෙන්නේ පොදු පෙරමුණ ආණ්ඩුව විසින් සමාජය පරිකල්පනීය සමස්ථයක් - Imaginary totality ලෙස සලකන ලද බවයි. නමුත් මෙම සමස්ථය ගොඩ නගන ලද්දේ දෙමළ ප‍්‍රජාව බහිෂ්කරණය කරමිනි. නැතිනම් සමස්ථයෙන් එළියේ තබමිනි. ඇත්ත වශයෙන්ම සියළු දෙනාටම තම විවිධාකාර වූ පස මිතුරුතා අමතක කොට එකට එකතු විය හැකි පරිකල්පනීය සමස්ථය ගොඩ නගන ලද්දේ මෙසේ එළියෙන් තබන ලද ශේෂය Residue විසිනි. අප මෙය උදාහරණයකින් පැහැදිලි කළහොත් වරාය, ගුවන් සේවය, විදුලි සංදේශ හෝ රක්ෂණය වැනි රජය සතුව පැවිති විශාල ව්‍යවසායන් පෞද්ගලික අයිතියට පැවරීමේ කි‍්‍රයාවලිකයදී ප‍්‍රාග්ධනය නියෝජනය කරන බලවේග සහ ශ‍්‍රමය හෙවත් කම්කරු පංතිය නියෝජනය කරන බලවේග අතර මාරාන්තික ගැටුමක් ඇති වීමට නියමිතය. නමුත්, එක් අතකින් පිස්තෝලයද (එල්ටීටීඊය මර්ධනය කිරිම) අනෙක් අතින් සුදු නෙළුම් මලද (බලය බෙදීමේ යෝජාවලිය) සහිත පොදු පෙරමුණ රජය සහ වෘත්තිය සමිති අතර සම්මුතියක් පවතින බැවින් රජය සතු එම ව්‍යවසායන් නිදහසේ පෞද්ගලීකරණය කිරීමට රජයට හකියාව ලැබේ. නමුත් සමාජය නමැති පරිකල්පනීය සමස්ථයෙන් බැහැර කොට තබන ලද දෙමළ ප‍්‍රජාව නැමැති මෙම ශේෂය විසින් පොදු පෙරමුණු ආණ්ඩුවට පෙරළා පහර එල්ල වීමට ගත වන්නේ වසර හතරක කාලයකි. යාපනයෙන් එල්ටීටිය පළවාහැර එහි පළාත් පාලන ඡන්දය පවත්වා A-9ය පාර දිගේ බස් රථයක් මහනුවරට ධාවනය කොට පනස් වන නිදහස් සමරුව උත්සව ශ‍්‍රීයෙන් සැමරීමට ගන්නා උත්සාහය අවුල් වන්නේ මිනිසුන් පිරවූ බස් රථයට පෙර බෝම්බ පිරවූ ලොරි රථයක් මහනුවරට පැමිණීම නිසාය. මෙම ප‍්‍රහාරයෙන් පොදු පෙරමුණු ආණ්ඩුවේ සමතුළිතතාවය බිද වැටුණි. චන්ද්‍රිකා රජය මෙය තේරුම් ගන්නේ දෙමළ ප‍්‍රජාව බහිෂ්කරණය කොට පරිකල්පනීය සමස්තයක් ලෙස සමාජය ගොඩ නැගීමේ තම ක‍්‍රියාවලියේ අනිවාර්ය ප‍්‍රතිපලයක් ලෙස නොව Accident (අහම්භයක් හෝ අනතුරක් ) ලෙසටය. ඉන් පසු එම ඇක්සිඩන්ට් එකකට හේතු වූ ශේෂය විනාශ කිරීම සදහා රජය සම්පුර්ණයෙන්ම යුද්ධය වෙත යොමුවේ. එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස පොදු පෙරමුණු ආණ්ඩුවේ පැවැත්ම යුක්ති සහගත කළ සටන් පාඨවන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය පළමුවත්, සමෘද්ධිය දෙවනුවත් සාමය අන්තිමටත් අවසන් වී ගිය අතර ආණ්ඩුව සෑදීමට එක්වූ ‘හොද මිනිසුන්’ බොහෝ දෙනෙක් දුෂ්ඨයන් සහ/හෝ කවටයන් බවට පත්විය. මේ කතාවෙ ඊළග කොටස් ලබන සතියේ බලාපොරොත්තු වන්න.

Back to HOME....

Friday, April 3, 2009

විනෝදය ජිප්සීස්ලාගෙන් ඔබ්බට .........

මහාචාර්ය උයන්ගොඩ එළවන්න රතන හිමි පෙත්සම් ගහන්නෙ ඇයි ? - 02
සුදර්ශන ගුණවර්ධන

අප ගිය සතියේ ‘සමබිම’ තුළින් කතා කළේ පීඩිත සමාජ පසුබිමකින් පැවත එන පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී අතුරලියේ රතන හිමියන්, එබඳුම පීඩිත පසුබිමකින් පැවත එන මහාචාර්ය ජයදේව උයන්ගොඩ ව්‍යවස්ථාදායක සභාවට පත් කිරීම කෙරෙහි මාරාන්තික ලෙස විරුද්ධ වන්නේ ඇයි යන්නයි.

රතන හිමියන් මෙම විරුද්ධත්වය දක්වා ඇත්තේ කරුණු දෙකක් පදනම් කරගෙනය.

01. උයන්ගොඩ මහතාට අවුරුදු 12ක කාලයක් සඳහා සිරගෙට නියම වීම.
02. උයන්ගොඩ මහතා රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල හෙවත් එන් .ජී. ඕ.වල ප‍්‍රකාශකයෙකු වීම.

රතන හිමියන් මෙසේ කියන්නේ ඇයිදැයි උයන්ගොඩ මහතාද ඇතුළුව විවිධ ලියන්නන් විසින්ද , සාමාන්‍ය මහජනතාව විසින් ද ප‍්‍රශ්න කර ඇත. උන් වහන්සේ එසේ කියන්නේ ඇයිද යන්න පැහැදිලි කර ගැනීමට සමාජ විද්‍යාත්මකව, මානව විද්‍යාත්මකව මෙන්ම දේශපාලන විද්‍යාත්මකවද විවිධ හේතු දැක්විය හැකිය. එහෙත්, මෙම ලිපියෙහිදී අපගේ තර්කය වනුයේ ඒ සියළු තාර්කික සහ හේතුවාදී පැහැදිලි කිරීම මේ සිදුවීමේදී අසමත් වන බවය. මේ පිළිබඳ හේතුඵලවාදය මඟින් පැහැදිලි කළ නොහැකි බවය.

සාමාන්‍යයෙන් හේතුඵල සම්බන්ධයෙදී (cause and effect) අප කල්පනා කරන්නේ හේතුව තියා ඵලය හට ගන්නා බවයි. එහෙත් මෙහිදී සිදුවන්නේ හේතුව නිසා ඵලය බිහිවීම නොව ඵලය මඟින් හේතුව බිහිවීමයි. මෙය උදාහරණයකට පැහැදිලි කළොත් මෙසේය. හේතුඵල සම්බන්ධය අනුව සිදුවිය යුත්තේ ඉරාකයේ මහා විනාශකාරී අවි නිෂ්පාදනය වී තිබීමේ හේතුවෙහි ප‍්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ඇමෙරිකාව බි‍්‍රතාන්‍යය ප‍්‍රමුඛ රටවල් විසින් ඉරාකය ආක‍්‍රමණය කිරීම වුවත්, ඇත්තටම සිදුවුයේ ඇමෙරිකාව විසින් ඉරාකය ආක‍්‍රමණය කිරීම සාධාරණයකරණය කිරීම පිණිස මහා විනාශකාරී ආයුධ සෙවීම ආරම්භ කිරීමයි.

අපි තවදුරටත් ඉහත පිළිතුර පැහැදිලි කර ගනිමු. රතන හිමියන් විසින් උයන්ගොඩ මහතාගේ පත්වීමට විරුද්ධව ඉදිරිපත් කරන හේතු දෙක සඳහා මහාචාර්ය උයන්ගොඩ පවසමින් ඇති පිළිතුර අපට ජෝන් රෝල්ස්ගේ A theory of justice (සාධාරණත්වය පිළිබඳ න්‍යායක්) යන පොතෙහි අඩංගු තර්කයකින් පැහැදිලි කළ හැකිය.

මෙහිදී කියැවෙන අදහස පහත පරිදිය. යම්කිසි පවුලක ළමයින් දෙදෙනෙකු සිටී. එක් ළමයෙක් මවට තුරුළුව පමවගේ තන පුඩුවෙන් කිරි උරා බොයි. මෙහිදී අනෙක් ළමයා කරන්නේ මෙයට විරෝධය පෑමය. ජෝන් රෝල්ස් ප‍්‍රකාශ කරන අයුරු දෙමාපියන් විසින් මෙම දරුවන් දෙදෙනාටම එනම් කිරිබොන දරුවාව හා නොබොන දරුවාට සාධාරණය ඉෂ්ඨ කරනවා යනු කිරිබොන ආකාරය බලා සිට විරෝධය පාන දරුවාට අයිස් ක‍්‍රීම් එකක් ලබාදීමයි. එවිට ළමයින් දෙදෙනාගේ ආත්මාර්ථකාමී ඉල්ලීම දෙමාපියන් දෙදෙනාගේ ක‍්‍රියාවෙන් සමනය වෙයි.

නමුත්, මෙහිදී අප මතු කරන ප‍්‍රශ්ණය මෙයයි. (උයන්ගොඩ මහතාට පවා මේ ප‍්‍රශ්නය මතු වන්නට ඇත.) අයිස් ක‍්‍රීම් කෙතරම් රසවත් වුවත් කෙතරම් සීතල වුවත් එය අනුභව කරන තැනැත්තා සිතන්නේ අයිස් ක‍්‍ර‍්‍ර‍්‍රීම් කෑමෙන් මම විඳින විනෝදයට වඩා කිසියම් විනෝදයක් ( Surples enjoyement) කිරිබොන ළමයා ලබනු ඇති බවයි.

මෙතැනදී විනෝදය යනු කුමක්දැයි පැහැදිලි කළ යුත්තේ බොහෝදෙනා මේ වචනය ජිප්සීස් සංගීත කණ්ඩායම කැසට් පට වල එන ‘ජොලිය’ හා ’සොමිය’ සමඟ පටලවා ගන්නා නිසාය.

ජිප්සීස්ලාගෙන් ඉවතට ගමන් කර බැලූවිට අපට පෙනෙන්නේ වනෝදය යනු ‘මම නොලබන නමුත්, වෙනත් කෙනෙකු ලබනවා යයි මම සිතන විනෝදය ගැන මට ඇති ඊර්ෂ්‍යාවයි. ඒ විදින විනෝදය විනාශ කළහොත් මට පරිපුර්ණ විය හැකියයි මම විශ්වාස කරමි.’ මෙය අයිස් ක‍්‍රීම් කෑමට ලැබුනු ළමයාගේ පැත්තෙන් බැලූවිට මාරාන්තික ඉරිසියාවකි.

දැන් මේ ළමයින්ගේ උදාහරණ කියවීමෙන් කියවන පාඨක ඔබගේ රතු කට්ට පැනීමට ආසන්න ඇති බැවින් අපි ළමයින්ගෙන් මිදි දේශපාලනය වෙත අපේ අවධානය යොමු කරමු. අප තර්ක කරන ආකාරයට අතුරලියේ රතන හිමියන් මේ කරන්නේ මෙයයි.

සිංහල බෞද්ධ සමාජයේ පරිපුරිතාභාවය සාක්ෂ්‍ය කර ගැනීමට ඉඩ නොදෙන බාහිර සතුරෙකු සිටී.(උදාහරණයක් වශයෙන් ප‍්‍රභාකරන්, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, උයන්ගොඩ, නිමල්කා ප‍්‍රනාන්දු, කුමාර් රූපසිංහ, රෝසි සේනානායක )

2. මෙන්න මේ බාහිර සතුරා බටහිර චින්තනය සහ බටහිර මුදල් හරහා අප සතු , විනෝදය සොරකම් කරගෙන අප නොවිඳින විනෝදයක් ලබමින් තමා පරිපුර්ණභාවයට පත් කරගනී.
3 මේ බාහිර සතුරා විනාශ කළහොත් අපට කිසිඳු අඩුපාඩුවකින් තෙරව අපේ සමාජය තුළ තිබිය යුතු පරිපුර්ණ විනෝදය ලබන්නට හැකිවන අතර , එවිට ඔහු විසින් සොරකම් කළ අපගේ විනෝදය අපට නැවත ලැබේ.

දැන් අපගේ මාතෘකාව ප‍්‍රමාණවත් පරිදි පැහැදිලි වන්නට ඇතැයි සිතමු. විවිධාකාරයේ ප‍්‍රතිචාර දැක්වු සැමට ස්තුතියි.

Back to Home

Thursday, March 26, 2009

මහාචාර්ය උයන්ගොඩ එළවන්න රතන හිමි පෙත්සම් ගහන්නේ ඇයි ?

සුදර්ශන ගුණවර්ධන

බාලගිරි දෝෂයට අසුවී තිබෙන ව්‍යවස්ථාදායක සභාවට කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ මහාචාර්ය ජයදේව උයන්ගොඩගේ නම පාර්ලිමේන්තුවේ සුළුතර පක්ෂ විසින් යෝජනා කර ඇත. මෙය ඇසීමෙන් දණ්ඩෙන් පහරලත් ආශීර්විෂයෙකු සේ කුපිත වූ ජාතික හෙළ උරුමයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රී අතුරලියේ රතන හිමියන් එම නාම යෝජනාවට විරුද්ධව පෙත්සමක් ගසා ඇත. පෙත්සමේ දැක්වෙන්නේ උයන්ගොඩ මහතා අවුරුදු දොළහක කාලයකට සිර දඬුවම් නියම වූ පුද්ගලයෙකු බැවින් ව්‍යවස්ථාදායක සභාව වැනි වැදගත් ස්ථානයකට පත් කිරීමට නුසුදුසු බවයි.

මහාචාර්ය උයන්ගොඩ සිර දඬුවම් ලැබුවේ, හොර පොල් කැඞීම වැනි අපරාධයක් නිසා නොව, 1971 දී මහා රාජිනීන් වහන්සේගේ ලංකාවේ ආණ්ඩුව පෙරළා දැමීම සඳහා කැරළි ගැසීම හේතුවෙනි. ඔහු ඇතුළු සෙසු කැරළිකරුවන්ට විරුද්ධව නඩු අසා සිරදඬුවම් නියම කරන ලද්දේ එවකට පැවති සාමාන්‍ය නීතිය යටතේ නොව කැරැල්ලෙන් පසුව අතීතයට බල පැවැත්වෙන සේ සම්මත කළ අපරාධ යුක්ති විනිශ්චය කොමිසම් සභා පනත නැමැති අවනීතිය යටතේය. ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ආණ්ඩුව විසින් එකී කොමිසම් සභා පනත කටුගා දැමීමෙන් පසු මහාචාර්ය උයන්ගොඩ නිදහස ලැබීය.
මේ පිළිබඳ උයන්ගොඩ මහතාමත්, වික්ටර් අයිවන් මහතාත් ලියන ලද ලිපි පසුගිය රාවය පුවත්පතේ පළවිය. මෙහිදී මා උත්සාහ කරන්නේ රතන හිමියන් විසින් මහාචාර්ය උයන්ගොඩට විරුද්ධව පෙත්සමක් ගහන්නේ ඇයිදැයි ක‍්‍රමානුකූලව විමසීමටය.

කිසියම් සමාජ පදනමක් සහ එම සමාජ පදනම නියෝජනය කරන්නේ යැයි ප‍්‍රකාශ කරන දේශපාලන නායකත්වය අතර ඇති සම්බන්ධයේ අනුපාතය 1:1 ක් යැයි බොහෝ දෙනෙක් කල්පනා කරති. එනම් අදාළ දේශපාලන නායකත්වයේ අවශ්‍යතාවන් එය විසින් නියෝජනය කරනු ලබන සමාජ පදනමේ අවශ්‍යතාවන් හා සමරූපී විය යුතුය. අපේ අදහස මෙය වැරදිය යන්නයි. මෙම විශ්වාසය සමාජය තුළ සාම්ප‍්‍රදායිකව මුල් බැස තිබෙන අන්ධභාවයකි; නැතිනම් මිත්‍යා විශ්වාසයකි.

උදාහරණයක් ලෙස පනස් හයේ සමාජ පෙරළිය සලකමු. එම පෙරළියට දායක වූ සමාජ බලවේගය ලෙස හඳුනා ගන්නේ සඟ,වෙද,ගුරු,ගොවි,කම්කරු යන පංච මහා බලවේගයයි. මෙම සියලූ කොටස් සංකේතාත්මකව එකට එකතු කර බලවේගයක් සේ ගොනු කර නායකත්වය සැපයුවේ එස් .ඩබ්ලිව්. ආර්.ඞී. බණ්ඩාරනායකය. ඉහත තර්ක ක‍්‍රමය අනුව ගත් කළ පංච මහා බලවේගයේ අවශ්‍යතා සහ එහි නායකත්වය දැරූ බණ්ඩාරනායකගේ අවශ්‍යතා සමාන විය යුතුය. නමුත් ජයග‍්‍රහණයෙන් වසර තුනක් ගතවන විට බලවේගයේ නායක බණ්ඩාරනායක ඝාතනයට ලක් වේ. ඔහු ඝාතනය කරනු ලබන්නේ බෞද්ධ භික්ෂුවක් වන තල්දූවේ සෝමාරාම හිමිවන අතර ඝාතනය සැලසුම් කරන්නේ පංච මහා බලවේගයේ බල කණුවක් වූ කැළණිය රජමහා විහාරාධිපති මාපිටිගම බුද්ධරක්ඛිත හිමියන් විසිනි. ඉහත සංයුක්ත උදාහරණයෙන් පැහැදිලි වන්නේ පාලකයාගේ අවශ්‍යතාවය සහ ඔහු විසින් නියෝජනය කරන ලද බලවේගයේ අවශ්‍යතාවය අතර පරතරයක් (Gap) පවතින බවයි. එසේ නැත්නම් එකී බලවේගයට එම නියෝජිතයා/පාලකයා ඝාතනය කිරීමට අවශ්‍යතාවයක් පැන නඟින්නේ නැත.

දැන් අතීතයේ අප පසුකරගෙන ආ උදාහරණයෙන් වර්තමාන කාලයේ පවතින ජාතික හෙළ උරුමය වෙත යොමු වෙමු. බොහෝ දෙනා කල්පනා කරන්නේ ජාතික හෙළ උරුමය විසින් නියෝජනය කරන්නේ මේ රටේ සිංහල බෞද්ධ බලවේගය බවයි. එබැවින් ඉහත සමීකරණයට අනුව ජාතික හෙළ උරුමයේ අවශ්‍යතා සහ එය විසින් නියෝජනය කරනු ලබන සිංහල - බෞද්ධ බලවේගයේ අවශ්‍යතා සමරූපී වෙයි. එහෙත් මෙය දෘශ්‍යමාන යථාර්ථයයි; ඇහැට පෙනෙන ඇත්තයි.

නමුත් මීට ශතවර්ෂ දෙකකට එපිට ජීවත් වූ කාල් මාක්ස් ප‍්‍රශ්න කළේ දෘශ්‍යමානය යථාර්ථයක් නම් අපිට සමාජ න්‍යායක් කුමකටද කියායි. දෘශ්‍යමානය සහ යථාර්ථය යනු එකක් නොව දෙකක් නිසා අපිට සමාජ න්‍යාය අවශ්‍ය වේ.

මාරියෝ ෆූසෝගේ ‘‘ගෝඞ් ෆාදර්’’ නවකතාව තුළ කියැවෙන්නේ ඉතාලියේ සිසිලි දුපතේ සිට මරණින් බේරීම සඳහා ඇමෙරිකාවේ නිව්යෝර්ක් නුවරට පැන ආ පුද්ගලයෙකු පාතාල ලෝකයට ඇතුළු වී සාර්ථක ව්‍යාපාරිකයෙකු වූ ආකාරයයි. සාර්ථක ව්‍යාපාරිකයා වන දොන් විටෝ කොරලියෝනි පසුපස ඇත්තේ ලේ වැකුණු අතීතයකි. එම ලේ සලකුණු මකා දමා කළු සල්ලි සඳහා සුජාතභාවයක් ලබා ගැනීම ඔහුගේ ඊළඟ අවශ්‍යතාවයයි. ඒ සඳහා ඔහු දේශපාලකයන් සහ විනිශ්චයකරුවන් තම සාක්කුවට දමා ගන්නා අතර ඔහුගේ ඊළඟ ඉලක්කය වන්නේ තම පුත‍්‍රයෙකු සෙනෙට් සභිකයෙකු හෝ ආණ්ඩුකාරවරයෙකු බවට පත් කිරීමයි.

පසුගිය අවුරුදු තිහ පුරා ඇති වූ ආර්ථික ක‍්‍රියාවලිය තුළ විවිධාකාර පාතාල සහ මාෆියා ක‍්‍රියාකාරීත්වයන් හරහා මුදල් උපයා ගත් සමාජ පංතියක් ලංකාවේ බිහිවිය. එනමුත් මේ සමාජ පංතියට අයත් පුද්ගලයන්ට ලංකාවේ අධිපති සිවිල් සමාජ ස්ථරය තුළ සුජාතභාවයක් නැත. ජාතික හෙළ උරුමය වැනි පක්ෂයක් ඇත්ත වශයෙන්ම නියෝජනය කරන්නේ දෘශ්‍යමානය තුළ පෙනෙන ආකාරයට සිංහල බෞද්ධ බලවේගයක් නොව ඉහත කී පතාල සමාජ ස්ථරයයි. ජාතික හෙළ උරුමය කරමින් සිටින්නේ එකී පාතාල සමාජ ස්ථරයට සමාජය තුළ සුජාතභාවයක් ලබාදීමට කටයුතු කිරීමයි. (මෙම තත්ත්වය වර්තමානයේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණටද අදාළය) මෙම කටයුත්ත ඔවුන් විසින් සවිඥනිකව සිදු කරනවා නොවන්නට පුළුවන. නමුත් මෙම සිදුවීම අපට සමාජ අවිඥනය ලෙස නම් කළ හැක.
මේ අය විසින් නියෝජනය කරන සමාජ බලවේගයේ භෞතික බලකණු ඔබට අද කොළඹ නගරයේ සහ තදාසන්න නගරවල තාප්ප සහ බිත්ති දෙස බැලීමෙන් පහසුවෙන් හඳුනාගත හැකිවනු ඇත. රේස් බුකි ව්‍යාපාර ප‍්‍රාග්ධනය තුළින් බිහි වූ තිලංගත්, තවත් එවැනිම වූ හඳුනා නොගත් ප‍්‍රාග්ධනයකින් මෙහෙයවෙන දුමින්දත් එකම පක්ෂයක ඡන්ද ලකුණක් යටතේ එකිනෙකාට අභිමුඛ වී ඇත. එක්සත් ජාතික පක්ෂ ආණ්ඩුවක් පැවතුණා නම් මේ දෙදෙනා අතර තරඟයේදී මාරුවන්නේ බුලත් කොළය වෙනුවට අලියා පමණක් බව තේරුම් ගැනීමට මීට මාස කිහිපයකට පෙර මේ දෙදෙනාම සිටින්නේ කොයි පැත්තේදැයි කියා මතක තබා ගෙත සිටීම අවශ්‍ය වන්නේ නැත.

දැන් මා ඉහත ප‍්‍රකාශය තවදුරටත් පැහැදිලි කළ යුතුය. එමෙන්ම අපේ ලිපියේ මාතෘකාව වන පීඩිත කුලයකින්, පීඩිත සමාජ පසුබිමකින් පැමිණෙන අතුරලියේ රතන හිමියන් තමන් වැනිම පීඩිත කුලයකින් හා පීඩිත සමාජ පසුබිමකින් පැමිණි මහාචාර්ය උයන්ගොඩට මාරාන්තික ලෙස විරුද්ධ වන්නේ ඇයිද යන්නත් විග‍්‍රහ කළ යුතුය. මේ කතාවේ ඉතිරි කොටස අපි ලබන සතියේ සමබිම තුළින් කියවමු.

Back to HOME ..

Thursday, March 19, 2009

සපත්තු පාර මෙහෙම ගහමුද ? සුදර්ශන ගුණවර්ධන

‘‘පශ්චාත් යුද ගැටුම් සාදයට සපත්තුවකින් ගැසීම’’ ලිපිය ගැන අදහසක්

’පශ්චාත් යුධ ගැටුම් සාදයට සපත්තුවකින් ගැසීම’ යන මාතෘකාවෙන් රෝහිත භාෂණ අබේවර්ධන ලියු ලිපියක් මාර්තු 15 දා ‘රාවය’ පුවත් පතේ පළවිය.

ශ‍්‍රී ලංකාව නැමැති ලිබරල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රාජ්‍යයේ මර්දන යාන්ත‍්‍රයෙන් මැරුම් කන්නේ නැතිව පණ බේරා ගැනීමට හැකිවු තමාගේ පරම්පරාවේ අනෙකුත් කැරළිකරුවන් පමණක් නොව ඊට පෙර පරම්පරාවේ කැරළිකරුවන් ද මතවාදී වශයෙන් අදවන විට පත්ව තිබෙන ජරා ජීර්ණ තත්ත්වය දෙස බලන විට, ප‍්‍රතිපත්තිගරුක, සමා විරහිත දේශපාලන ස්ථාවරයක අඛණ්ඩව පැවතීම පිළිබඳව භාෂණට මම නොපැකිළ ආචාර කරමි.

සපත්තු ප‍්‍රහාරය පිළිබඳ ලිපියට නිමිත්ත වන්නේ ‘වර්ග සංහාරයක්’ පිළිබඳව භාෂණ විසින් ‘රාවය’ පුවත්පතේ ‘සමකය’ ට ලියු ලිපියකි. එම කතාවෙහි ‘ කිසිදු සත්‍යයක් ඇතැයි තමන්ට නොපෙනෙන බව ’ සුමනසිරි ලියනගේ පෙරළා ‘රාවය’ ටම ලියයි. පශ්චාත් යුධ ගැටුම් සාදයට සපත්තු ප‍්‍රහාරයක් එල්ල කරමින් භාෂණ තම ලිපිය ලියන්නේ එයට පිළිතුරු වශයෙනි.

‘සපත්තුවෙන් ගැසීම’ යන යෙදුම ඉදිරියට එන්නේ ඉරාකය සහ ඉරාක ජනතාව සදාම් හුසේන් නමැති
‘ඒකාධිපතියාගෙන්’ බේරා ගැනීමට මානුෂික මෙහෙයුමක් දියත් කළ ඇමෙරිකානු ජනාධිපති ජෝර්ජ් ඩබ්ලිව්. බුෂ් තම ධුර කාලයේ අවසානයේදී ඉරාකයේ කළ සංචාරයෙන් පසුව පවත් වන ලද මාධ්‍ය හමුවේදිය. මෙම මාධ්‍ය හමුවට සහභාගී වු අනෙකුත් මාධ්‍යවේදීන් ජනාධිපති බුෂ් සහ ඔහුගේ ඔහුගේ ප‍්‍රතිපත්ති විවේචනය කරමින් ඕනෑතරම් ප‍්‍රශ්න ඇසුවාට සැකයක් නැත. එහිදී ජනාධිපති බුෂ් ඒවාට පිළිතුරු දෙමින් මෙසේ කියන්නට ඇත. ‘‘ ඒක ඔබතුමාගේ මතය; මේක මගේ මතය. ඒක තමයි ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය කියන්නේ. මේ වගේ ප‍්‍රශ්න අහන්න පුළුවන් වුණ එකෙන්ම පේනවා නේද දැන් ඉරාකයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තියෙනවා කියලා. ’’ එහෙත් ඉරාකයේ ඉලෙක්ට්‍රොනික් මාධ්‍යවේදියෙකු වු මුත්තදාර් අල් සයිදි බුෂ් සමඟ සංවාදයට නොගොස්, මාධ්‍ය හමුවෙන් පසුව පැවැත්වෙන කොක්ටේල් සාදයේදී බුෂ්ගේ කරට අත දා ගැනීමේ බලාපොරොත්තුවකින් තොරව, තමන්ගේ සපත්තු දෙක ගලවා ජනාධිපති බුෂ් වෙත දමා ගැසුවේය. එහි ප‍්‍රතිඵල වශයෙන් ඔහුට ඉල ඇට දෙකක් කැඩෙන සේ ගුටි බැටද වසර තුනක සිරදඬුවමක්ද හිමිවිය.

භාෂණ තම සපත්තු ප‍්‍රහාර එල්ල කරන්නේ පශ්චාත් යුද ගැටුම් සාදයටය. එනම් එල්.ටී.ටී.ඊ.ය යුද්ධයෙන් පරාජය වීමෙන් පසු බිහිවන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අවකාශය තුළ ප‍්‍රතිසංස්කරණ පෙරට ගෙන ඒමට ඇඟිලි ගනිමින් සිටින සමාජ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සංවාද මණ්ඩපයටය. තනි සිංහල රජයේ හමුදාවකට සහ තනිකර දෙමළ කැරළිකාර හමුදාවක් අතර සිදුකෙරෙන මහා යුද්ධයකට මැදිව සිටින සියයට සියයක්ම දෙමළ ජාතිකයන්ගෙන් සමන්විත සිවිල් වැසියන් මුහුණදෙමින් සිටින තත්ත්වය පිළිබඳව මෙම මණ්ඩපයේ සිටින සුමනසිරි ලියනගේ, වාසුදේව නානායාක්කාර, ඇතුළු පිරිස් වෙත අගනා පැහැදිලි කිරීමක් භාෂණ සිදු කරයි. ඒ සඳහා ආනන්ද සංගරී වැනි රජයට හිතවත් දෙමළ නායකයකුගේ ප‍්‍රකාශවල සිට ඇම්නෙස්ටි ඉන්ටර්නැෂනල් සහ හියුමන් රයිට්ස් වොච් වැනි ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් සංවිධානවල වාර්තා දක්වා උපයෝගී කරගනී. එම විග‍්‍රහය කියවා තමන් දැනට සිටින වැරදි අස්ථානයෙන් ගැලවී නිවැරදි අස්ථානයකට සුමනසිරි, වාසුදේව ඇතුළු සාද ශාලාවේ විනෝදයෙන් කල්ගත කරන මහත්වරුන් හෝ අඩුම වශයෙන් ඔවුන්ගේ අදහස් කියවන පාඨකයන් හෝ පැමිණෙනු ඇතැයි භාෂණ කල්පනා කරන්නට ඇත. නැත්නම් ඔහු ඔවුන්ට පිළිතුරු ලියන්නේ නැත.

මෙම ක‍්‍රමය ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ජීවත්වන ප‍්‍රකට චින්තකයකු වන නෝම් චොම්ස්කි විසින්ද අනුදැන වදාළ ක‍්‍රමයකි. යුද්ධයට විරුද්ධව ඔහු විසින් ලියන ලද ලේඛන අඩි ගණන් උසට ගොඩ ගැසී ඇත. එම ලේඛන, පොත පත ලෝකය පුරා සංසරණය වෙයි.

මා තර්ක කරන්නේ මෙවැනි චොම්ස්කියානු පිළිතුරු කෙතරම් සාරගර්භ වුවත්, එයින් සුමනසිරි සහ ඔහු වැනි අයගේ සාදයට හානියක් නොවන බවයි. මෙතන ඇත්තේ දැනුම පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් නොවේ. ඉන්ටනෙට් එක්ස්ප්ලෝරර් හෝ මොසිල්ලා ෆයර් ෆොක්ස් සෙවුම් යන්ත‍්‍ර යොදාගෙන භාෂණ ඉදිරිපත් කළ තොරතුරු සියල්ල සොයා ගැනීමට සුමනසිරිට නොහැකිවීමට හේතුවක් නැත. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහු දැනටමත් මේ තොරතුරු දනී. නමුත් , තමා විශ්වාස කිරීමට කැමැති තොරතුරු පමණක් යොදාගෙන තම විශ්ලේෂණයට එළඹෙයි. එය තවදුරටත් නොදැනුම පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් නොවේ. ඔහු භාෂණට කියනු ඇත්තේ මෙසේය. ‘‘ඒ එයා ඉන්න මතය, මේ මම ඉන්න මතය. එයාගේ දෘෂ්ටිවාදය නිසා එයාට සත්‍ය පෙනෙන්නේ නැහැ. මම උපයෝගීතාවාදියෙක් විදියට සත්‍යය දකිනවා. ඒ වුණත් භාෂණට තමාගේ මතය දරන්න අයිතිවක් තියෙනවා. එයාට ඒ මතය ඉදිරිපත් කරන්න පුළුවන් වීමෙන්ම පේනවා ලංකාවේ (සහ රාවය පත්තරේ) තවමත් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය තිබෙන බව.’’

මේ ආකාරයට අදහස් දෙකක් හෝ ගණනාවක් පවතිනවා යැයි ප‍්‍රකාශ කිරීමෙන් මා අදහස් කරන්නේ ඒ සියල්ල නිවැරදි බව නොවේ. මේ මොහොතේ ලංකාවේ තීරණාත්මක යුද්ධයක් පවතින අතර, කවුරුන් නිවැරදි ද යන්න තීරණය වන්නේ එල්.ටී.ටී.ඊ. ගරිල්ලන්ගේ සාර්ථක අසාර්ථකභාවය මතය. යුද්ධයට සහභාගී නොවන සිවිල් වැසියන් වන අපට එතෙක් කළ හැක්කේ තත්ත්වය සම්බන්ධව අපගේ නිරීක්ෂණ ඉදිරිපත් කිරීම පමණකි.

මා විශ්වාස කරන අන්දමට ඉහත ප‍්‍රශ්නයේදී භාෂණ ඉදිරිපත් කරන ස්ථාවරය නිවැරදිය. මගේ තර්කය වන්නේ එම ස්ථාවරය සනාථ කිරීම සඳහා ‘දැනුම’ ලබාදීම තවදුරටත් ප‍්‍රමාණවත් නොවන බවයි.

එබැවින් මා යෝජනා කරන්නේ පශ්චාත් යුද ගැටුම් සාදයට සපත්තු ප‍්‍රහාරයක් එල්ල කළ හැක්කේ සුමනසිරි, වාසුදේව ඇතුළු සමාගම ඉහත කී පශ්චාත් යුද ගැටුම් ස්ථාවරයට පැමිණ එය දේශනා කිරීම පසුබිමේ ඇති භෞතික යථාර්ථය ප‍්‍රශ්න කිරීම මඟිනි.

එවිට, සුමනසිරි පර්යන්තයේ (නුවර) සිට දුරු කතර ගෙවා ගෙන කේන්ද්‍රය (කොළඹ) ට පැමිණ සමාජ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදියෙකු වශයෙන් රඟපාන භූමිකාවක්, පේරාදෙනියේ විශ්ව විද්‍යාලයේ ආර්ථික විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවේ ප‍්‍රධානියා වශයෙන් රඟපාන භූමිකාවත් අතර ඔහු විසින් සාර්ථකව නඩත්තු කරන පරතරය ( Gap) නිරාවරණය වනු ඇත. පේරාදෙනියේ තම භූමිකාව නිසා ඔහු ලබන විනෝදය කොළඹ සිටින තාර්කික සිතන්නන්ට නොපෙනෙන නිසාත්, පේරාදෙනියේ ආර්ථික විද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් කොළඹ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී පෙරමුණෙහි භූමිකා රඟපෑම සිදු නොකරන නිසාත් කිසිවිටෙක ෂෝට් සර්කිට් නොවන පද්ධතිය වියවුල් වනු ඇත. එවිට නම් එය වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම සපත්තු පහරකි. ප‍්‍රතිඵල වශයෙන් ඉල ඇට වලට වඩා දේවල් අහිමිවීමද, සිරදඬුවම්වලට වඩා වැඩි දේවල් හිමිවීමද සහතිකය.

ලංකාවේ සමාජය වෙනස් කිරීම පිළිබඳ අර්ථයෙන් ගත්කළ ‘දැනුමෙන්’ පුද්ගලයන් විවේචනය කිරීම තවදුරටත් ප‍්‍රතිඵලදායක නොවේ. ඒ සඳහා අදාල පුද්ගලයන් ‘විනෝදය’ ලබන තැන විවේචනය කිරීම නැමැති ස්ථාවරයට මාරුවිය යුතුය.

ලංකාවේ අර්ථයෙන් ‘ගින්දර’ සොයා ගැනීම යනු එය යැයි මගේ විශ්වාසයයි.

Back to HOME

Thursday, March 12, 2009

ත‍්‍රස්තය සහ ත‍්‍රස්තවාදියා : ක‍්‍රියාපදයෙන් නාම පදයට

අපි දන්නා හඳුනන පුද්ගලයෙක් මීට කලකට පෙර ‘බුෆේ ’ කියන වචනයට අර්ථ නිරූපණයක් , නිර්වචනයක් දුන්නා.; ‘කැමති තරමක් බෙදා‍ගෙන කන්න’. ඇත්ත තමයි ‘බුෆේ ’ කියන ප‍්‍රංශ වචනය ලංකාවට ආවාම දුම්රිය භෝජනාගාරය හෙවත් බුෆේ එක බෆට් එක වුනා. ඊට පස්සේ ආපන ශාලා වලයි, මඟුල් ගෙවල් වලයි ‘බුෆේ ’ එන්න පටන් ගත්තා. නමුත් මේ වචනය සිංහල භාෂාවෙන් හරියටම තේරුම් කරන්න පුළුවන් වුනේ වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන් ම ලාංකිකයෙකු වන අපේ කතානායකයාට පමණයි.

මේ වගේම අපේ භාෂාවට ආපු වචනයක් තමයි ‘ටෙරරිසම්’ කියන වචනය. මේකෙත් සම්භවය ලතින් භාෂාවේන් , ඉන් පසු ඉංග‍්‍රීසියෙන් අප කරා ආවාම අපි කිව්වා ත‍්‍රස්තවාදය කියලා. (Terror - ත‍්‍රස්තය , ism - වාදය Terrorism - ත‍්‍රස්තවාදය) ‘බුෆේ ’ වගේම තමයි ; ත‍්‍රස්තවාදය කියන්නේ මොකක්ද කියලා පැහැදිලි කරන්නත් හරිම අමාරුයි. ත‍්‍රස්තවාදය අර්ථනිරූපණය කරන වාස්තවික ඩෙෆිනීෂන් එකක් හෙවත් නිර්වචනයක් නැහැ. දැන් එතකොට මේ ලිපිය කියවන අය මෙහෙම කියාවි. ‘‘ඇයි මෝඩ අනුකාරක ඇංකරයෝ, පොඩ්ඩක් වටපිට බලනවකෝ, අපේ රටට විතරක් නෙමෙයි, දුකට සැපට අපිට පිහිටවෙන පකිස්ථානයටත් ත‍්‍රස්තවාදය නිසා වෙච්ච විනාශය දිහා . ඉතින් තව මොකටද අර්ථ නිරූපණ ? ත‍්‍රස්තවාදය කියන්නේ ත‍්‍රස්තවාදය’’

නමුත් , කලබල නොවී බැලූවොත් ඔබට පෙනේවි ත‍්‍රස්තවාදය පිළිබඳ විෂයේ ප‍්‍රධාන කාරණය තමයි එයට අර්ථ නිරූපණයක් නැතිකම. ඒ නිසා ත‍්‍රස්තවාදය ගැන හරියට කතා කරන්න ගියොත් අපට වැඩිපුර කියන්න වෙන්නේ මරාගෙන මැරෙන බෝම්බයි, අහිංසක මිනිස්සු ප‍්‍රාණ ඇපයට ගැනීමයි පිළිබඳව නෙවෙයි භාෂාව සහ ලේබල් ඇලවීමේ බලය ගැනයි.

අපි ලේසි පැහැදිලි නිර්වචනයක් ගනිමු. ; උදාහරණයක් විදිහට, දේශපාලන පණිවිඩයක් සන්නිවේදනය කිරීම සඳහා හිතාමතාම හෝ සැලකිල්ලකින් තොරව සිවිල් ජනතාව මරා දැමීම හෝ තුවාල කිරීම නැත්නම් ඔවුන්ගේ දේපලවලට බරපතල හානියක් කිරීම ත‍්‍රස්තවාදී ප‍්‍රචණ්ඩත්වය ලෙස කෙනෙක් දකිනවා. දැන් ඒ විදියට බැලූවම ත‍්‍රස්තවාදය කියන්නේ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යොදන ක‍්‍රමවේදයක්. ඒ කියන්නේ ඕනෑම කෙනෙකුට යොදා ගන්න පුළුවන් ක‍්‍රමයක්. ඒ කියන්නේ ඕනෑම කෙනෙකුට තමන්ගේ දේශපාලන පරමාර්ථය ළඟාකර ගැනීම සඳහා ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යොදාගැනීම තෝරා ගන්න ඕනෑම කෙනෙකුට යොදා ගන්න පුළුවන් ක‍්‍රමයක්.. සීමිත මිලිටරි හෝ දේශපාලන විකල්ප කිහිපයක් පමණක් ඇති දුර්වල කණ්ඩායමක් විසින් යොදාගන්නා ක‍්‍රමයක්. උදාහරණයක් වශයෙන් අල් කයිඩා හරි ETA හරි ගන්න පුළුවන්.

නමුත්, මේ ක‍්‍රමයම වෙනත් ශක්තිමත් සංවිධානයක් විසින් වුණත් ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යොදන ක‍්‍රමයක් විදිහට යොදා ගන්න පුළුවන්. උදාහරණයක් විදියට, අවශ්‍ය නම් වෙනත් මිලිටරි ක‍්‍රියාමාර්ග ගැනීමට හැකියාවක් ඇති ගරිල්ලා කණ්ඩායමක් , මේ ක‍්‍රමය පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්. සිවිල් යුධ තත්ත්වයකදී කැරළිකාර කණ්ඩායමක් වෙනත් විකල්ප ක‍්‍රියාමාර්ග තිබියදී පවා මේ ක‍්‍රමය පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්. අසාර්ථක රාජ්‍යයක සිටින බලයට කෑදර කල්ලි කණ්ඩායම් සියල්ලම වෙනත් මිලේච්ඡ උපක‍්‍රම රාශියක් අතරේ මේ ක‍්‍රමය පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්. උදාහරණයකට සෝමාලියාව සිහියට ගන්න.

ඒ වගේම මෙවැනි දේශපාලන ප‍්‍රචණ්ඩත්වයක් රාජ්‍යයට අයත් හමුදා විසින් ද යොදා ගන්න පුළුවන්. 1985 දී ප‍්‍රංශය විසින් ග‍්‍රීන් පීස් සංවිධානයට අයත් රේන්බෝ වොරියර් නෞකාව ගිල්ලවීම, 1986 දී ඇමෙරිකාව විසින් ලිබියාවේ ටි‍්‍රපොලි නගරයට බෝම්බ දැමීම රාජ්‍යයක් විසින් එකලාව මෙම ක‍්‍රමය පාවිච්චි කළ අවස්ථාවලට උදාහරණයන් වෙනවා. ඒ වගේම දෙවන ලෝක යුද්ධය ආසන්න වෙන්න කිට්ටුව මිත‍්‍ර හමුදා විසින් ජර්මනියේ ඩෙ‍්‍රස්ඩන් නගරයට බෝම්බ දැමීම,1945 දී ඇමෙරිකාව විසින් ජපානයේ හිරෝෂිමා සහ නාගසාකි නගරවලට න්‍යෂ්ටික ප‍්‍රහාර එල්ල කිරීම ආදිය සන්නද්ධ ගැටුමක පසුබිම තුළ වෙනත් ප‍්‍රචණ්ඩත්වයන් ද යොදා ගන්නා අතරතුර සිදුකළ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යොදා ගැනීමක් ලෙස දක්වන්න පුළුවනි.

ඒ අනූව ‘ත‍්‍රස්තවාදය’ යන්න එක විදියක දේශපාලන ප‍්‍රචණ්ඩත්වයක් වශයෙන් අර්ථ දැක්වු විට, එය ඒ නිසාම අත්‍යාවශයෙන්ම ‘වැරදි’ දෙයක් වෙන්නේ නැහැ. කිසියම් ක‍්‍රියාවකට ‘ගුවනින් බෝම්බ හෙළීමක් ’ හෝ ’ආක‍්‍රමණයක්’ හෝ ’වටලෑමක්’ කියා කියු පමණින් එම ක‍්‍රියාව හෙළා දැකීමක් වෙන්නේ නැතිවා වගේ තමයි. මෙහෙම බලනකොට පේන්නේ අර ක‍්‍රියාව හෝ මේ ක‍්‍රියාව ත‍්‍රස්තවාදී ක‍්‍රියාවක් ලෙස නම් කිරීම. එම ක‍්‍රියාවේ සුජාතභාවය පිළිබඳ සාකච්ඡාවට පසුබිම සකස් කිරීමක් බවයි.

හරි, හරි මම පිළි ගත්තා; ත‍්‍රස්තවාදය කියන යෙදුම අපි අද පාවිච්චි කරන්නේ ඒ කියපු විදිහට ඒ කියන්නේ තවත් ‘දේශපාලන ප‍්‍රචණ්ඩත්වයක් ’ කියලා නෙවෙයි. පළමුවෙන්ම අපි ත‍්‍රස්තවාදය ‘ප‍්‍රචණ්ඩත්වය යොදා ගන්නා ක‍්‍රමවේදයක්’ විදිහට නෙවෙයි එක විදියක පුද්ගලයන් කණ්ඩායමක් ලෙසට, එක්තරා විදියක උපක‍්‍රමයක් විදියට නෙවෙයි. එක විදියක සටන්කාමිකයෙක් ලෙසට. යම් පුද්ගලයෙක් කරන ක‍්‍රියාවක් විදිහට නෙවෙයි. යම් විදිහක පුද්ගලයෙක් ලෙසට දකින්න පුරුදු වෙලා තියෙනවා.

ඒ නිසා දැන් තියෙනවා ත‍්‍රස්ත සංවිධාන, ත‍්‍රස්ත කණ්ඩායම් , ත‍්‍රස්ත නායකයෝ. ඕං ඔය විදියට. මේ ලේබල් ඇලවිල්ල සඳහා කිසියම් කෙනෙක් කිසියම් නිශ්චිත ක‍්‍රියාවන් කළ බවට සාක්ෂි අවශ්‍ය වෙන්නේ නැහැ. අපේ කතිකාවේ සංගතභාවය ආරක්ෂා කර ගන්න. කිසියම් කණ්ඩායමක් ‘ත‍්‍රස්තවාදීන්’ වශයෙන් නම් කරලා ලැයිස්තුගත කළාට පස්සේ ඔවුන් ඉතින් ඕනෑම කාරණාවකදී ‘ත‍්‍රස්තවාදීන්’ තමයි. ලේබලය ගහන්න ඔවුන් කිසියම් නිශ්චිත ත‍්‍රස්ත ක‍්‍රියාවක් සිදුකිරීම අවශ්‍ය වෙන්නේ නැහැ.

දෙවනුව, ඉහතින් මම ත‍්‍රස්තවාදය යන වචනයට දුන් මුලික තේරුමට වඩා ඉතාම පුළුල් නිර්වචනයක් තමයි ත‍්‍රස්තවාදය පිළිබඳ නීතිමය අර්ථ නිරූපණය තුළ තියෙන්නේ. බොහොමයක් නීති ක‍්‍රම තුළ ත‍්‍රස්තවාදය කියන අදහස ‘සිවිල් ජනයාට ප‍්‍රහාර එල්ල කිරීම‘ යන්නට එහා ගිහින් දේපළවලට විරුද්ධ ප‍්‍රචණ්ඩත්වය සහ රටේ යටිතල පහසුකම්වලට එල්ල වන ප‍්‍රහාර ද ඇතුළත් කළ හැකි පරිදි පුළුල් වෙලා. සමහර නීති ත‍්‍රම යටතේ බරපතළ ආකාරයේ සිවිල් නීති කඩ කිරීමේ ක‍්‍රියාමාර්ග පවා ’ත‍්‍රස්තවාදය’ කියන නාමකරණයට ඇතුළත් කළ හැකියි.

Back to Home

Sunday, January 25, 2009

සමබිම කලාප 50 සපුරයි
සමබිම අතිරේකය කලාප 50ක් සම්පුර්ණ කිරීම නිමිත්තෙන් ලංකාවේ ප‍්‍රධාන සිංහල පුවත්පත් කතුවරුන් දැක් වූ අදහස්....


නාරද නිශ්ශංක
දිවයින නියෝජ්‍ය කර්තෘ
කුමන ජාතියක, කුමන දේශපාලන පක්ෂයක, කුමන මතවාදයක් දරණ ජන කොටසකගේ වුවත් පුරවැසි අයිතීන් උල්ලංඝනය වෙනවා නම් එය කණගාටුදායකයි. සදාචාර සම්පන්න මාධ්‍ය වගකීම එම පුරවැසි අයිතීන් උල්ලංඝනය වීම වැළැක්වීම. එක පුරවැසිභාවයක් තියෙන රටක ඉන්න අපේම තවත් සහෝදර ජන කොටසකට වෙන අසාධාරණයකදී අපි එය පිටු දැකිය යුතුයි. මේ රටේ සියලූ පුරවැසියන් සමාන වෙන්නේ මැතිවරණයකදී විතරයි. මැතිවරණයෙන් පසු ජීවත් වීමේදී හා සෙසු කටයුතුවලදී ඒ සමානත්වය අදාළ වෙන්නේ නැහැ.මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කිරීම් වලට විරුද්ධව අතීතයේ එක්තරා කාලයක පෙරමුණ අරන් සටන් කරපු අයගේම පාලන කාලයේදීත්, තිබුණාට වඩා දරුණු විදිහට මානව අයිතීන් උල්ලංඝනය වෙනවා. මේක පක්ෂ, පාට, පිල් බෙදිලා තක්සේරු කරන්න බැහැ. පොදුවේ ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සහතික කරල තියෙන අයිතීන් හෝ රැකදීමට බැරි රටක කරන කතාවල තේරුම මොකක්ද? අද තමන්ට ආරක්ෂාව අවශ්‍යයි කියලා හිතන අයට ආරක්ෂාව දෙන්නේ නැහැ. තමන්ට අනතුරක් තියෙනවා කියලා කිවුවාම පෙරළා කියනවා ”එයා හිතන තරම් අනතුරක් එයාට නැහැ. අනතුරු හිතින් මවා ගෙන” කියලා. රජයේ අයට තියෙන ආරක්ෂාව අනෙක් අයට දෙනකොට පක්ෂ හරස් වෙලා. ආරක්ෂාව ඉල්ලපු මිනිහාව නිදැල්ලේ අරිනවා මරණය කරා. ඊට පස්සේ චෝදනා කරනවා ත‍්‍රස්තවාදයට. මේ සිදුවන අමානුෂික ඝාතන ත‍්‍රස්තවාදී ක‍්‍රියා නෙවෙයි. මේවා අපිට අනුමත කරන්න බැහැ. දේශපාලන පක්ෂවල වරප‍්‍රසාද ලබන අයට ඒක සරල ඇති. නමුත් අපිට එය සරල නැහැ.අද මාධ්‍යයට නිදහසේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කරන්න බැහැ. අපි අතීතයේ සිදු වූ දේ ආදර්ශයට අරන් අනාගතය නිවැරදි කර ගැනීම කළ යුතු වෙලාවක සිදුවන්නේ වර්තමානය සහ අනාගතය තව තවත් අඳුරට යෑමයි. මානව හිමිකම් කියන කොටම සමහර අය මේවා NGO වැඩ කියලා කියනවා. නමුත් ඒක නෙවෙයි ප‍්‍රශ්නය. ඊට අදාළ කාරණය. කෙනෙකුගේ ජීවත් වීමේ අයිතිය තවත් කෙනෙකුට උදුරා ගැනීමට ඉඩ දිය නොහැකියි. දේශපාලන පක්ෂ, ජාති, වර්ග අනුව වෙන් නොකර ගෞරවාන්විත මිනිසුන් ලෙස ජීවත්වීම ඉඩ ලබාදීම අපි උතුම් ලෙස සලකනවා. මානව හිමිකම් පිළිබඳ ලිවීම, කතා කිරීම ඉතා අවදානම්, අසීරු පසුබිමක මෙවැනි අතිරේකයක් කිරීම ගැන අපි ඇත්ත වශයෙන්ම සතුටු වෙනවා. මේ රටේ පුරවැසි අයීතීන් ආරක්ෂා කිරීමට මාධ්‍යයකින් වෙන්න ඕන භාරදුර කාර්යයක් කිරීම ගැන සමබිමට ස්තූතිවන්න වෙන්න ඕන.



මොහාන් ලාල් පියදාස
ඉරුදින ප‍්‍රධාන කර්තෘ
මානව හිමිකම් රැකදීම වෙනුවෙන් මොනම මාධ්‍යයක් හෝ පෙනී සිටිනවා නම් එය අගය කළ යුතුයි. වසරක වගේ කාලයක් සිය පුවත්පතේ පිටුවක් මානව හිමිකම් හා මිනිස් අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් වෙන් කිරීම තුළ රාවය පුවත්පතේ තිබූ කැපවීමද අගය කළ යුතුයි. මේ බොහෝ දෙනෙක් කරන්න අකමැති කර්තව්‍යයක්. මානව හිමිකම් සම්බන්ධ තොරතුරු හා ඒ සම්බන්ධ සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් පාඨකයා දැනුවත් කිරීමට දැරූ මේ උත්සාහය වර්තමානයේ කෙසේ වෙතත් අනාගතයේ ඉතාම වැදගත් වෙයි.



ජටිල වැල්ලබඩ
ලක්බිම ප‍්‍රධාන කර්තෘ
මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් පත‍්‍රයක පිටුවක් වෙන් කිරීම ලොකු දෙයක්. කුමන ආකාරයට හෝ මානව හිමිකම් ගැන කතා කරන එකත්, ඒ පිළිබඳ සමාජමය වශයෙන් අවබෝධයක් ලබාදීමත් යහපත් දෙයක්. ඒ ගැන සාකච්ඡා කළොත්, කතිකාවක් ඇති කළොත් පමණයි ඊට ගරු කරන්න සමාජයක් පෙළඹෙන්නේ. ඒ වගේම එතුළින් මානව හිමිකම් සම්බන්ධයෙන් සමාජය ඉන්න ස්ථානය නිශ්චිත කර ගන්න පුළුවන් වෙනවා වගේම එතැන සමාජයේ අවධානයටත් ලක් වෙනවා. ඒ නිසා අපි හැමෝම එකිනෙකාගේ අයිතීන්වලට ගරු කළ යුතුයි.








තිලකරත්න කුරුවිටබණ්ඩාර
සියත ප‍්‍රධාන කර්තෘ
අපේ රටේ විටින් විට විවිධ යුගවල මානව හිමිකම් උල්ලංඝනයවීම් බහුලව සිදුවුණා. හැම රාජ්‍ය පාලන කාලයකම සමහර අවස්ථාවල ඉතාම දරුණු මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය වීම් සිදුවුණා. මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය වෙනවා කියන මේ මූලික වරද සිදුවුවහොත් ඉන්පසු මුළු සමාජ සංස්ථාවම නාය යෑමකට ලක් වෙනවා. අවසානයේදී සිදුවන්නේ එය සෝදාපාලූවීම. පුවත්පතක් තමන්ගේ අයිතිවාසිකම්, හිමිකම් මොනවාද කියලා ජනතාවට අවබෝධයක් ලබා දෙනවා නම් එය ඉතා වැදගත්. එය කිරීමේ වගකීම පුවත්පත් වලට තියෙනවා. එවිට මානව හිමිකම් පැහැර හරින්න, උල්ලංඝනය කරන්න බලධාරීන්ට අවස්ථාව ලැබෙන්නේ නැහැ. එවැනි තත්ත්වයකට පත් වුණාම මිනිස් අයිතීන් ආරක්ෂා වෙලා සමාජයේ ස්ථාවරභාවයක් ඇතිවෙයි. පුවත්පතක් මෙම යුතුකම ඉටු කරන අවස්ථා අඩුයි. බොහෝ පුවත්පත් හා මාධ්‍ය සිය යුතුකම පැහැර හරින විට ගත වූ වසර තුළ වගේම පසුගිය දස වසරක කාලය තුළත් රාවය ඒ යුතුකම ඉටු කළා..





සිරි රණසිංහ
ලංකාදීප ප‍්‍රධාන කර්තෘ

මීට දශක එකහමාරකට විතර කලින් මිනිස් මූලික අයිතිවාසිකම් මාධ්‍යයෙන් කතා නොකළ විෂයක්. නමුත් විශේෂයෙන්ම පසුකාලීනව උසාවියේ මූලික අයිතිවාසිකම් සංවාදයට ලක්වීම ඇරඹීමත් එක්ක මේ ගැන කතාබහ කිරීම සිදුවුණා. පුවත්පත් වලින් මානව හිමිකම් ගැන කතා කිරීම බොහොම අඩු තත්ත්වයකදී රාවය ඒ වෙනුවෙන් සම්පූර්ණ පිටුවක් වෙන් කිරීම නිසා මේ රටේ ජනතාවට ලොකු වාසියක් සිදුවුණා. පුරවැසියන් වශයෙන් තමන්ගේ අයිතිවාසිකම් මොනවාද, ඒවා රැක ගන්නේ කොහොමද, තමන් ඒ වෙනුවෙන් මොනවද කළ යුත්තේ කියන කාරණය ගැන දැනුවත්වීමට එමඟින් අවස්ථාවක් සැලසුණා.ඒ වගේම මූලික මිනිස් අයිතීන් කඩවෙන අවස්ථාවලදී ගවේශනාත්මකව සොයා බලා කාලීනව වාර්තා කිරීම තුළින් මම දකින්නේ මෙය සිවිල් සමාජයට සිදුවුණු විශාල මෙහෙවරක් ලෙසයි. මෙවැනි සාකච්ඡාවක් මාධ්‍යයක් පිටුවක් තුළින් විවෘත කිරීම සිවිල් සමාජයේ ජයග‍්‍රහණයක්. අද එහි ප‍්‍රතිඵල ලැබී තිබෙනවා. මානව අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් කතා කිරීමට, ක‍්‍රියා කිරීමට පිරිසක් පෙළඹිලා තියෙනවා. පත‍්‍රයක් විදිහට ජනතාවට නිවැරදි තොරතුරු ලබා ගැනීමට ඇති ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී අයිතිය රැකදීමට රාවය පත‍්‍රයේ මෙම පිටුව කළ මෙහෙවර ඉතා විශිෂ්ටයි.

back to home

Monday, January 19, 2009

මානව අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමට පුරවැසි සංවිධාන ජාලයක් ගොඩනැඟීම අත්‍යවශ්‍යයි

මෙම සාකච්ඡාවේදී අප උත්සාහ කරන්නේ මානව අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම පිණිස ලංකාවේ ක‍්‍රියාත්මක වන නීතිමය ප‍්‍රතිපාදන එම අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමේ යාන්ත‍්‍රණය සහ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම පිණිස පුරවැසියන්ට ඇති වගකීම පිළිබඳව සවිස්තර ලෙස සාකච්ඡා කිරීමටය.

පරමාධිපත්‍යය
පළමුව අපි පරමාධිපත්‍යය යන සංකල්පය වටහා ගනිමු. නූතන ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික රාජ්‍යයන් හි පරමාධිපත්‍යය ජනතාව සතු බව පිළිගැනෙනවා. මේ තත්ත්වය ආරම්භ වුයේ 1789 ප‍්‍රංශ විප්ලවයෙන් පසුවයි. එතෙක් දෙවියන්ගෙන් වරම් ලැබු රජු සතුව පැවති පරමාධිපත්‍යය බලය ඉන් පසු ජනතාව සතු වුණා. ලංකාවේ ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙහි 03 වන ව්‍යවස්ථාව ශ‍්‍රී ලංකා ජනරජයේ පරමාධිපත්‍යය ජනතාව සතු බවත්, එම පරමාධිපත්‍යය බලය අත්හැරිය නොහැකි බවත් සඳහන් කරනවා. පරමාධිපත්‍යයට ආණ්ඩු පාලන බලතල, සර්වජන ඡන්ද බලය සහ මුලික අයිතිවාසිකම් ඇතුළත්
වෙනවා.

මුලික අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ රජයේ වගකීම
ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ප‍්‍රකාශ කොට පිළිගෙන ඇති මුලික අයිතිවාසිකම්, රජයේ සියළු ආයතන විසින් ගරු කළ යුතු බවත්, ආරක්ෂා කළ යුතු බවත්, වැඩිදියුණු කළ යුතු බවත්, ව්‍යවස්ථාවේ 4 (ඈ) ව්‍යවස්ථාවෙන් දැක්වෙනවා.

උල්ලංඝණය වීමකදී ගතහැකි පියවර
ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති මුලික අයිතිවාසිකමක් විධායක හෝ පරිපාලන ක‍්‍රියාවක් ලෙසින් උල්ලංඝණයට ලක් වු හෝ උල්ලංඝණයට අත්‍යාසන්න වු අවස්ථාවකදී ඒ පිළිබඳ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පැමිණිලි කිරීමට සෑම පුද්ගලයෙකුටම හිම්කම් ඇති බව 17 වැනි ව්‍යවස්ථාව දක්වනවා.
126 වන ව්‍යවස්ථාව මගින් මේ පිළිබඳ පැහැදිලි කිරීමක් කෙරෙනවා. ඒ අනුව විධායක හෝ පරිපාලන ක‍්‍රියාවක් මගින් මුලික අයිතිවාසිකමක් (හෝ භාෂා අයිතිවාසිකමක් ) උල්ලංඝණය වීම සම්බන්ධ ඕනෑම ප‍්‍රශ්ණයක් පිළිබඳ විභාග කොට තීරණය කිරීමේ සම්පුර්ණ සහ අනන්‍යනය අධිකරණ බලය හිමිවන්නේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයටයි.

කිසියම් විධායක හෝ පරිපාලන ක‍්‍රියාවක් මගින් තම මුලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝණය වූ යේ යැයි හෝ උල්ලංඝණය වීමට ආසන්නව ඇතැයි අදහස් කරන පුද්ගලයෙකු එම සිදුවීමෙන් මාසයක කාලයක් ඇතුලත, තමන් විසින් හෝ තම නීතිඥයා මගින් හෝ අදාළ උල්ලංඝණය වෙනුවෙන් සහනයක් හෝ ප‍්‍රතිකර්මයක් ඉල්ලා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කළ හැකිය.

මේ අනුව පැහැදිලි වන්නේ මුලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝණයක් වීමක් සම්බන්ධව ක‍්‍රියා කිරීමට බලය ඇති ආයතනය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය බවයි.

අයිතිවාසිකමක් උල්ලංඝණය වීමක් සම්බන්ධව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පැමිණිලි කිරීමෙන් රජයේ බලතල සහ පුද්ගලයාගේ අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ සීමාව සලකුණු කොට ඒ පුද්ගලයාගේ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉඩ ප‍්‍රස්තාව සැලසෙනවා. මෙයට අමතරව මේ එක් එක් නඩු තීන්දුව මඟින් මුලික අයිතිවාසිකම් අර්ථකතනයට ලක්වීමෙන්, අයිතිවාසිකම් වල විෂය පථය පුළුල් වීමක් ද සිදු වෙනවා.

වරප‍්‍රසාද අඩු අය වෙනුවෙන්
ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් සහතික කර ඇති මුලික අයිතිවාසිකම් ප‍්‍රතිපාදන පිළිබඳව ඇති වු එක් විවේචනයක් නම් එය ”තරු පහේ හෝටලයකට ගොස් ආහාර ගැනීමට ඇති අයිතිවාසිකම” වැන්නක් බවයි. තරු පහේ හෝටලයකින් ආහාර ගැනීමට ‍සෛද්ධාන්තික ව බැලූවහොත් ඕනෑම පුද්ගලයෙකුටම අයිතිවාසිකමක් තිබෙනවා. නමුත්, මෙතනදී අමතක කරන සාධක දෙකක් තිබෙනවා.

එකක් ආර්ථීක සාධකය. අනෙක සංස්කෘතික සාධකය. එවැනි හෝටලයකින් ආහාර ගැනීමට නම් ප‍්‍රමාණවත් ආර්ථික මට්ටමක් මෙන්ම අදාළ චාරිත‍්‍රවාරිත‍්‍ර පිළිබඳ පුරුද්දකුත් තිබිය යුතුය.

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කිරීමට මේ සාධක අදාළ වෙනවා. මෙම නඩු පැවරීම කළ හැක්කේ කොළඹදී පමණක් වීමත්, මාසයක කාලයක් තුළ එය සිදුකළ යුතු වීමත්, ප‍්‍රවීණතාවයක් සහ පරිචයක් ඇති නීතිඥයකුගේ සහය ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය වීමත් යන හේතු සාධක නිසා ප‍්‍රමාණවත් මුදලක් මේ සඳහා යොදවන්න සිදුවෙනවා. අනෙක් අතට, තමා පැමිණිලි කරන්නේ විධායක හෝ පරිපාලන ක‍්‍රියාවක් හේතුවෙන් සිදු වු අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝණය කිරීමට එරෙහිව බැවින්, එකී විධායක පරිපාලන නිලධරයන් වෙතින් තමන්ට පසුව හිරිහැරයක් වෙතියි යන සැකය නිසා මේ පිළිබඳව ඉදිරිපත් වීමට කෙනෙකු තුළ පැකිළීමක් ඇති වීමට පුළුවන්.

එම නිසා මෙම සාධක දෙක මගින් සමාජයේ අඩු වරප‍්‍රසාද ලත් අයට තම අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කර ගැනීමට ඇතිවන බාධාව ඉවත් කිරීම සඳහා වැඩපිළිවෙලක් අවශ්‍ය වෙනවා.

කෙළින්ම අගවිනිසුරුතුමාට පැමිණිලි කිරීම
සමාජයේ අඩු වරප‍්‍රසාදලාභීන් වෙනුවෙන් නොමිලේ, එසේත් නැත්නම් නාමික මුදලකට නීති ආධාර ලබාදෙන නීති ආධාර සේවාවන් ගණනාවක් ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා. මෙයට අමතරව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් පසු කාලයේදී ඇති කරන ලද ප‍්‍රතිපාදනයන් අනුව, අඩු වරප‍්‍රසාදලාභී පුද්ගලයන්ට තම අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය සිදු වී මාසයක කාලයක් තුළ ලියුමක් මගින් අග‍්‍රවිනිශ්චයකාරතුමාට යොමු කිරීමට අවස්ථාව සලසා තිබෙනවා. අග‍්‍රවිනිශ්චයකාරතුමා එවිට එම පැමිණිල්ල විධිමත්ව සකසා ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා ශ‍්‍රී ලංකා නීතීඥ සංගමයට යොමු කරනවා.

මානව හිමිකම් කොමිසම
මානව හිමිකම් කොමිසම පිහිටුවීම, මුලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වීම් සඳහා ප‍්‍රතිකර්ම ලබා ගැනීමේ අවස්ථාව තව දුරටත් පුළුල්වීමක් ලෙස හඳුන්වන්න පුළුවන්. මානව හිමිකම් කොමිසම් සභා පනත අනුව, මුලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වීමක් සිදුවී අවුරුද්දක කාලසීමාවක් තුළ දී ඒ පිළිබඳව මානව හිමිකම් කොමිසමට පැමිණිලි කිරීමට පුද්ගලයන්ට අවස්ථාව ලැබෙනවා.

විධායක හෝ පරිපාලන ක‍්‍රියාවක් හේතුවෙන් සිදුවන මුලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වීමක් සම්බන්ධව සමගි කිරීමට, සමථ කිරීමට හෝ විමර්ශනයක් පවත්වා නිර්දේශයක් නිකුත් කිරීමට මානව හිමිකම් කොමිසමට බලය තියෙනවා.

පුරවැසි වගකීම
මුලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වීම් පිළිබඳව ක‍්‍රියාත්මක වීමට මෙවැනි ආකාරයේ ප‍්‍රතිපාදන තිබුණත්, සමාජයේ විශාල පිරිසක් තවමත් මුලික අයිතිවාසිකම් පිළිබඳව අවබෝධයක් නැතිව ජීවත් වෙනවා. මේ පිළිබඳව ඒ පිරිස් දැනුවත් කිරීම ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා අත්‍යාවශ්‍යයි. ඒ සඳහා මානව අයිතිවාසිකම් අධ්‍යාපනය වැදගත් වෙනවා.

එමෙන් ම මුලික අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වීමට ලක්වුවන් ආරක්ෂා කිරීමට සහ ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමටත් සංවිධාන ව්‍යුහයක් ගොඩනඟා ගැනීම අවශ්‍යයි. එම සංවිධාන ව්‍යුහයට ප‍්‍රදේශයේ සිටින බලපෑමක් සහිත පුරවැසියන්ගේ දායකත්වය ලබා ගැනීම ඒවායේ සාර්ථකත්වය කෙරෙහි වැදගත් බලපෑමක් ඇති කරනවා. අඩු වරප‍්‍රසාදලාභී ජන කොටස් වෙනුවෙන් සහ සමාජීය වශයෙන් වැදගත් වන පොදු කරුණුවලට අදාළව මුලික අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා කටයුතු කිරීම සහ නීති අධාර සේවාවක්ද ගොඩනඟා ගැනීම අවශ්‍ය වෙනවා.

මානව අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් ඉහත කී ආකාරයේ කටයුතුවල නියැලෙන පුරවැසි සංවිධාන ජාලයක් ගොඩනැඟීම අත්‍යවශ්‍යයි.

අවසන් වශයෙන් සඳහන් කළ යුතු වන්නේ දෙන ලද සමාජයක මානව අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වැළැක්වීමට නම් මානව අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා වන ශක්තිමත් යාන්ත‍්‍රණයක් පැවතීම පමණක් ප‍්‍රමාණවත් නොවන බවයි. ඒ සඳහා මහජන මතය ගොඩනැඟීම හෙවත් මානව අයිතිවාසිකම් ගරු කිරීමේ සම්ප‍්‍රදායක් ගොඩ නැඟීමේ ක‍්‍රියාමාර්ගයක් ද අත්‍යවශ්‍යයි. සමාජයෙහි මානව අයිතිවාසිකම් ගරු කිරීමේ සම්ප‍්‍රදායක් නැත්නම් මානව අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා කිරීමේ යාන්ත‍්‍රණය කාර්‍යක්ෂමව ක‍්‍රියාත්මක කිරීම කළ නොහැකියි. යාන්ත‍්‍රණයට දරා ගැනීමට නොහැකි ප‍්‍රමාණයකට සමාජයේ පවතින මානව අයිතිවාසිකම් ගරු නොකිරීමේ සම්ප‍්‍රදාය හේතුවෙන් උල්ලංඝනය කිරීමේ සිදුවීම් උත්පාදනය කරන බැවින් යාන්ත‍්‍රණය කඩා වැටීමේ තත්ත්වයක් උද්ගත විය හැකියි.

අනෙක් අතට මානව අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂක යාන්ත‍්‍රණයක් ක‍්‍රියාත්මක නොවේ නම්, එම සමාජය තුළ මානව අයිතිවාසිකම් ගරු කිරීමේ, සම්ප‍්‍රදායක් ගොඩනැඟීම ද කළ නොහැකිය.

එම නිසා මෙම දෙයාකාර වු ප‍්‍රවේශයන් පිළිබඳ දැනුවත්වීමටත් සංවිධානයවීමට සහ ක‍්‍රියාත්මක කිරීමටත් පසු විපරම් කිරීමටත් ඔබට වගකීමක් තියෙනවා.

සුදර්ශන ගුණවර්ධනගේ
Let Us Fight For Rights Now(2005)
පොතෙන් උපුටා ගැනුණි.


back to home

Back to Home